Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia |
1922 |
Data rozwiązania |
1956 |
Obecni posłowie |
00/120
|
Ha-Poel ha-Mizrachi[1], Ha-Po’el ha-Mizrachi, Po-el Mizrahi (hebr.: הַפּוֹעֵל הַמִּזְרָחִי, dosł. Robotnik Mizrachi) – izraelska partia polityczna związana z nurtem syjonizmu religijnego działająca od lat 20. do 50. XX wieku[2].
Założona w 1922 w Jerozolimie. Związana z ruchem Mizrachi, propagowała pracę opartą na stosowaniu halachy. Zajmowała się tworzeniem religijnych moszawów i kibuców[2].
W pierwszych wyborach parlamentarnych w Izraelu partia wystartowała wraz z Mizrachi, Po’alej Agudat Jisra’el oraz Agudat Israel z koalicyjnej listy Zjednoczonego Frontu Religijnego, która zdobyła 16 mandatów. W pierwszym Knesecie znalazło się siedmiu przedstawicieli ugrupowania: Chajjim Mosze Szapira, Josef Burg, Mosze Unna, Elijjahu-Mosze Ganchowski, Aharon-Ja’akow Grinberg, Mosze Kelmer i Zerach Warhaftig[2][3]. W wyborach w 1951 ugrupowanie wystartowało samodzielnie jako Tora i Praca – Ha-Poel ha-Mizrachi, wprowadzając do drugiego Knesetu ośmiu posłów. Reelekcję uzyskali Chajjim Mosze Szapira, Josef Burg, Mosze Unna, Elijjahu-Mosze Ganchowski, Mosze Kelmer i Zerach Warhaftig, ponadto mandaty uzyskali Micha’el Chazani i Jicchak Refa’el[2].
Do kolejnych wyborów partia poszła w sojuszu z Mizrachi jako Narodowy Front Religijny. Lista zdobyła 11 miejsc, z czego dziewięć przypadło przedstawicielom Ha-Poel ha-Mizrachi – reelekcję uzyskali wszyscy posłowie ugrupowania, ponadto do trzeciego Knesetu wszedł Faridża Zu’arec[2][4]. 31 października 1955 frakcja zmieniła nazwę na Ha-Poel ha-Mizrachi – Mizrachi[5], a w 1956 doszło do zjednoczenia obu ugrupowań i powołania Narodowej Partii Religijnej (Mafdal)[6]. Frakcja parlamentarna przyjęła tę nazwę 22 stycznia 1957[5].