Halopegia

Halopegia
Ilustracja
Halopegia azurea
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

marantowate

Rodzaj

Halopegia

Nazwa systematyczna
Halopegia K. Schum.
H.G.A.Engler (ed.), Pflanzenr., IV, 48: 49 (1902)[3]
Typ nomenklatoryczny

non designatus[4]

Halopegia Eichlerrodzaj helofitycznych roślin z rodziny marantowatych. Należą do niego trzy gatunki występujące w środkowo-zachodniej Afryce, na Madagaskarze oraz w południowo-wschodniej Azji.

Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów άλας ('alas – sól) i πηγή (pygi – źródło)[5].

Zasięg geograficzny

[edytuj | edytuj kod]

Zasięg Halopegia azurea obejmuje zachodnią i środkowo-zachodnią Afrykę tropikalną. H. blumei występuje w południowo-wschodniej Azji, na obszarze od Bangladeszu do Półwyspu Indochińskiego, oraz na Jawie. H. perrieri jest endemitem północnego Madagaskaru[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Wieloletnie rośliny zielne[6].
Kwiaty
Wyrastają w zredukowanych wierzchotkach zebranych w proste lub słabo rozgałęzione kwiatostany. Osie wierzchotek wyraźnie spłaszczone i bruzdowane. Przysadki nieobecne. Listki okwiatu silnie nierówne. Rurka korony bardzo krótka lub szczątkowa. Jeden lub dwa zewnętrzne prątniczki bardzo nierówne, mniejszy czasami efemeryczny. Guzowaty prątniczek wyraźnie duży z wąskim, listkowatym brzegiem. Kapturkowaty prątniczek z prostym, raczej szczątkowym wyrostkiem blisko wierzchołka. Zalążnia trójkomorowa, jednak dwie komory są słabo rozwinięte i niekiedy puste i spłaszczone[6].
Owoce
Jednonasienne, ziarniakowate, niepękające torebki[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja systematyczna
Rodzaj z rodziny marantowatych (Marantaceae) z rzędu imbirowców (Zingiberales)[2].
Wykaz gatunków[3]

Zastosowanie użytkowe

[edytuj | edytuj kod]

Liście Halopegia azurea są szeroko wykorzystywane w Afryce do owijania pożywienia, podawania potraw, przykrywania koszy, a także produkcji pojemników, parasoli, naczyń i wachlarzy[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-09-17] (ang.).
  3. a b c Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2023-11-18]. (ang.).
  4. Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2023-11-18]. (ang.).
  5. Umberto Quattrocchi: CRC World Dictionary of Plant Names. T. 2: D–L. CRC Press, 2023, s. 1153. ISBN 978-0-8493-2676-9.
  6. a b c L. Andersson: Marantaceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 4: Flowering Plants. Monocotyledons: Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 292. DOI: 10.1007/978-3-662-03531-3. ISBN 978-3-662-03531-3. (ang.).
  7. Brink M., Achigan-Dako E.G.: Plant resources of tropical Africa. T. 16: Fibres. Weikersheim: Margraf, s. 232. ISBN 978-92-9081-481-8.