Hans-Olaf Henkel
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1940 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
menedżer, wykładowca akademicki, publicysta, działacz gospodarczy |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Hans-Olaf Henkel (ur. 14 marca 1940 w Hamburgu[1]) – niemiecki menedżer branży przemysłowej, wykładowca akademicki, publicysta, działacz gospodarczy i polityk. Prezes zarządu Federalnego Związku Przemysłu Niemieckiego oraz Stowarzyszenia Leibniza, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1960 ukończył Akademię Ekonomii Społecznej w Hamburgu. Od 1962 zawodowo związany z przedsiębiorstwem IBM Deutschland. Stopniowo awansował w strukturze firmy, m.in. w latach 1978–1980 zajmował stanowisko dyrektorskie w amerykańskiej centrali. Następnie do 1982 był dyrektorem generalnym na poziomie regionu. W 1982 został wiceprezesem IBM w Europie, a w 1987 dyrektorem zarządzającym niemieckiego oddziału koncernu. W 1989 powierzono mu stanowisko wiceprezesa całej korporacji, od 1991 odpowiadał za sprzedaż w regionie Europy Wschodniej. W latach 1993–1994 kierował europejską centralną IBM w Paryżu[2].
W latach 1995–2000 pełnił funkcję prezesa Federalnego Związku Przemysłu Niemieckiego (BDI). Od 2001 do 2005 zajmował stanowisko prezesa Stowarzyszenia Leibniza[2]. Powoływany w skład rad nadzorczych różnych przedsiębiorstw, tj. Bayer AG, Continental AG, DASA i innych. W 2001 został honorowym profesorem i wykładowcą zarządzania na Uniwersytecie w Mannheim[1].
W 2005 poparł w wyborach do Bundestagu FDP[3]. Z początkowych pozycji proeuropejskich przeszedł na pozycje eurosceptyczne[4], publicznie m.in. krytykując wprowadzenie euro i opowiadając się za przywróceniem marki niemieckiej[5]. W 2014 wstąpił do Alternatywy dla Niemiec[2]. Został głównym kandydatem tej partii w wyborach europejskich, uzyskując w głosowaniu z 25 maja 2014 mandat eurodeputowanego VIII kadencji[6]. W 2015 wraz z grupą eurodeputowanych wystąpił z AfD[7], współtworząc Sojusz dla Postępu i Przebudzenia (od 2016 pod nazwą Liberalno-Konserwatywni Reformatorzy). W 2018 zrezygnował z członkostwa w tej partii[8].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Komandorią Legii Honorowej (Francja), Orderem Świętego Skarbu (Japonia), Orderem Krzyża Południa (Brazylia)[1]. Wyróżniony m.in. tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie, a także tytułem „Ekomenedżera Roku” przyznanym przez WWF[1].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Die Macht der Freiheit. Erinnerungen, Econ, Monachium 2000
- Jetzt oder nie. Ein Bündnis für Nachhaltigkeit in der Politik, Siedler, Berlin 2001
- Die Ethik des Erfolgs, Econ, Monachium 2002
- Die Kraft des Neubeginns. Deutschland ist machbar, Droemer, Monachium 2004
- Kampf um die Mitte. Mein Bekenntnis zum Bürgertum, Droemer, Monachium 2007
- Die Abwracker. Wie Zocker und Politiker unsere Zukunft verspielen, Heyne, Monachium 2009
- Rettet unser Geld! Deutschland wird ausverkauft – Wie der Euro-Betrug unseren Wohlstand gefährdet, Heyne, Monachium 2010
- Die Euro-Lügner|Die Euro-Lügner. Unsinnige Rettungspakete, vertuschte Risiken – so werden wir getäuscht, Heyne, Monachium 2013
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Prof. Dr.-Ing. E.h. Hans-Olaf Henkel. uni-mannheim.de. [dostęp 2014-02-12]. (niem.).
- ↑ a b c Hans-Olaf Henkel. wiwo.de. [dostęp 2014-02-12]. (niem.).
- ↑ Christine Polzer, Anke Ziebuhr: Die Wahlkampagne der FDP zur Bundestagswahl 2005. sowi.uni-mannheim.de. [dostęp 2017-08-05].
- ↑ Alternatywa dla Niemiec. niemcy-online.pl, 23 kwietnia 2013. [dostęp 2014-02-12].
- ↑ Lepiej wrócić do marki. iap.pl, 9 grudnia 2010. [dostęp 2014-02-12].
- ↑ Europawahl 2014: Verzeichnis der vorläufig Gewählten: Nach Parteien. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2014-05-29]. (niem.).
- ↑ AfD meldet Hunderte Austritte. n-tv.de, 7 lipca 2015. [dostęp 2015-07-19]. (niem.).
- ↑ LKR-Europaabgeordnete treten wegen Lucke aus Partei aus. jungefreiheit.de, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-26]. (niem.).