Admiral | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1903–1949 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Harold Martin Burrough (ur. 4 lipca 1889 w hrabstwie Herefordshire, zm. 22 października 1977 w Hindhead w hrabstwie Surrey) – oficer marynarki brytyjskiej, admirał, służył podczas obu wojen światowych.
Służył w marynarce brytyjskiej od maja 1903. W 1909 uzyskał stopień kapitana marynarki. Podczas I wojny światowej służył jako oficer artyleryjski krążownika lekkiego HMS "Southampton", na którym brał udział w bitwie jutlandzkiej.
W okresie międzywojennym służył m.in. na pancerniku HMS "Barham" na Morzu Śródziemnym (1926-1927). W latach 1928-1929 służył w Admiralicji. W 1930 odbył kurs taktyczny starszych oficerów w Royal Navy War College. W latach 1930-1932 był dowódcą (oficerem flagowym - Flag Captain) krążownika ciężkiego HMS "London" - okrętu flagowego 1. Eskadry Krążowników i zarazem szefem sztabu (Chief Staff Officer) admirała dowodzącego tą eskadrą. Od kwietnia 1935 do 1937 dowodził 5. Flotyllą Niszczycieli Home Fleet i jej flagowym niszczycielem HMS "Exmouth". W międzyczasie zajmował różne stanowiska sztabowe i szkoleniowe na lądzie.
W chwili wybuchu II wojny światowej, w stopniu kontradmirała, wchodził w skład Rady Admiralicji zajmując stanowisko Asystenta Szefa Sztabu Morskiego do spraw handlu morskiego (Assistant Chief of Naval Staff (Trade), od stycznia 1939 do lipca 1940)[1]. Był też wówczas doradcą morskim króla.
Od 10 września 1940 do sierpnia 1942 dowodził 10. Eskadrą Krążowników, na okręcie flagowym HMS "Kenya", od 1 stycznia 1942 HMS "Nigeria". Między innymi brał udział w rajdzie na Vågsøy (operacja Archery), za co został odznaczony orderem DSO. Dowodził także eskortą konwoju (zespołem X) operacji zaopatrzeniowej Pedestal na Maltę, w ciężkich walkach z siłami Osi 11-13 sierpnia 1942 (po storpedowaniu krążownika „Nigeria”, przeniósł się wówczas na niszczyciel HMS "Ashanti"). Za udział w tej operacji został Rycerzem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE).
Od 18 sierpnia 1942 do 1943 służył na lądzie, w bazie HMS „President”, lecz także dowodził wschodnim zespołem podczas operacji Torch (lądowania w Afryce Północnej).
Zajmował następnie wysokie stanowiska dowódcze na śródziemnomorskim teatrze działań. Od 19 stycznia 1945 był głównodowodzącym alianckich morskich sił ekspedycyjnych (Naval Expeditionary Force) we Francji i Niemczech, a następnie, do 1946, głównodowodzącym brytyjskiej marynarki w Niemczech. Od 1946 do 1948 był głównodowodzącym Dowództwa Nore w Wielkiej Brytanii. 3 lutego 1949 odszedł w stan spoczynku.
Burrough był jednym z sygnatariuszy dokumentu kapitulacji III Rzeszy, podpisanego w Reims 7 maja 1945.
W 1914 ożenił się z Nellie Wills Outhit, miał dwóch synów i trzy córki.