Hatsu Hioki z mistrzowskim pasem Shooto | |
Pseudonim |
Shooto no Ko |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
180 cm |
Masa ciała |
66 kg |
Styl walki | |
Kategoria wagowa |
piórkowa |
Klub |
Alive |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
40 |
Zwycięstwa |
29 |
Przez nokauty |
4 |
Przez poddania |
13 |
Przez decyzje |
12 |
Porażki |
9 |
Remisy |
2 |
|
Hatsu Hioki (jap. 日沖発 Hioki Hatsu; ur. 18 lipca 1983 w Nagoi) – japoński zawodnik mieszanych sztuk walki. Posiadacz pasów mistrzowskich TKO Major League MMA, World Victory Road oraz Shooto w wadze piórkowej (ok 66 kg). Były zawodnik m.in. PRIDE FC oraz Ultimate Fighting Championship. Aktualnie związany z Pancrase. Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu.
W MMA zadebiutował w 2002. 13 lipca 2003, przegrał z Hiroyukim Takayą na gali Shooto. 5 maja 2006, zadebiutował w największej kanadyjskiej organizacji TKO Major League MMA, w walce o tytuł mistrza z Markiem Hominickiem, z którym ostatecznie wygrał, poddając go duszeniem[1]. W sierpniu tego samego roku, wrócił do Japonii, tocząc wygraną walkę na gali PRIDE Bushido 12 z doświadczonym Jeffem Curranem.
W lutym 2007[2] oraz w październiku 2008, dwukrotnie bronił tytuł TKO Major League, pokonując w rewanżu Hominicka oraz Thierry'ego Quenneville'a[3].
W 2009 związał się z WVR Sengoku. 30 marca wziął udział w turnieju wagi piórkowej, dochodząc do finału, lecz kontuzja, której się nabawił, wykluczyła go z finałowego starcia[4]. 30 maja 2010, został mistrzem Shooto wagi piórkowej, pokonując Takeshiego Inoue na punkty[5].
30 grudnia 2010, na sylwestrowej gali Sengoku: Soul of Fight, stoczył pojedynek o mistrzostwo w wagi piórkowej z Brazylijczykiem Marlonem Sandro. Hioki wygrał jednogłośnie na punkty, po pięciorundowym boju i został mistrzem[6]. Tytułu nie zdołał obronić gdyż na początku 2011, WVR zbankrutowało i zaprzestało działalności.
Jeszcze w tym samym roku, związał się z Ultimate Fighting Championship[7]. 29 października 2011 na gali UFC 137, pokonał George'a Roopa na punkty, a 26 lutego 2012, wygrał z pochodzącym z Polski Bartem Palaszewskim, również na punkty. W latach 2012–2015, wygrał tylko jeden pojedynek z sześciu. Przegrywał m.in. z Ricardo Lamasem oraz Clayem Guidą. Po przegranej przez KO z Danem Hookerem, w maju 2015, został zwolniony z organizacji[8].
Na początku 2016, związał się z krajowym Pancrase, pokonując przez duszenie Kyosuke Yokoyamę.