![]() Wejście do jaskini Haua Fteah | |
Państwo | |
---|---|
Data odkrycia |
znana od dawna ludności lokalnej |
Odkrywca |
C. T. Houlder |
Położenie na mapie Libii ![]() | |
![]() |
Haua Fteah – schronisko w północno-wschodniej części Libii, u podnóża północnych stoków gór Al-Dżabal al-Achdar.
W 2020 roku jaskinia została wpisana na libijską listę informacyjną światowego dziedzictwa UNESCO – listę obiektów, które Libia zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1] .
Haua Fteah leży w Cyrenajce w północno-wschodniej części Libii[1] , u podnóża północnych stoków gór Al-Dżabal al-Achdar, ok. 1 km od wybrzeża Morza Śródziemnego[2] i ok. 8 km na wschód od miasta Susa[1] .
Haua Fteah to półkoliste schronisko w skałach wapiennych[1] . Wejście do jaskini ma 50 m szerokości i 20 m wysokości, a jej strop ma 80 m średnicy[1] .
Jaskinia została odkryta dla nauki w 1948 roku przez badaczy Charlesa McBurneya (1914–1979) i C. T. Houldera z University of Cambridge[3]. Schronisko wcześniej było wykorzystywane przez lokalnych pasterzy i ich stada w okresie zimowym[4].
W latach 1951–1955 jaskinię zbadali naukowcy z University of Cambridge, którzy odkryli ślady bytności człowieka na przestrzeni ponad 80 tys. lat[1] . Podczas pierwszej fazy prac znaleziono ludzkie kości żuchwy oraz zęby trzonowe, które uznano za należące do gatunku spokrewnionego z Neandertalczykiem[5] .
Kolejne badania przeprowadzone w latach 2007–2015 ujawniły, że ślady w jaskini sięgają 150 tys. lat – obejmując cały okres ostatniego zlodowacenia[1] . Na podstawie odnalezionych w latach 50. XX w. kości żuchwy potwierdzono bytność Homo sapiens[1] . Wiek kości oszacowano na 73–65 tys. lat[6].
Materiał odkryty w jaskini dostarczył unikalnego świadectwa o zdolnościach adaptacyjnych Homo sapiens do zmian klimatycznych oraz świadectwa rozwoju kulturowego i technologicznego człowieka[1] .