Data i miejsce urodzenia |
14 czerwca 1801 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 1868 |
Stanowisko |
pierwszy doradca w Pierwszym Prezydium Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (1847–1868) |
Heber Chase Kimball (ur. 14 czerwca 1801 w Sheldon, zm. 22 czerwca 1868 w Salt Lake City[1]) – amerykański przywódca religijny i polityk.
Urodził się w Sheldon w stanie Vermont[1][2], jako syn Solomona Farnhama Kimballa i Anny Spaulding[3]. Odebrał jedynie bardzo ograniczoną formalną edukację[4].
Początkowo baptysta[1]. Zetknął się z niedawno zorganizowanym Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, został ostatecznie członkiem tej wspólnoty religijnej. Ochrzczony został przez Alpheusa Gifforda, 15 kwietnia 1832[1], w tym samym roku wyświęcony na starszego przez Josepha Younga[1]. Wraz ze współwyznawcami wyemigrował do Kirtland[1], brał udział w ekspedycji do Missouri w 1834[1]. Wybrany w skład i wyświęcony jako członek Kworum Dwunastu Apostołów[5] przez tak zwanych trzech świadków Księgi Mormona w lutym 1835[1]. Zaangażowany w działalność misyjną młodego Kościoła, brał udział w misji Kworum Dwunastu na wschodzie Stanów Zjednoczonych (1835)[1], w stanach wschodnich służył na misji również w kolejnym roku[1]. Posiadacz udziałów w Kirtland Safety Society[1]. Przewodniczył pierwszej mormońskiej misji do Wielkiej Brytanii (1837–1838)[1]. Nadzorował emigrację mormonów z Missouri, współpracując w tym zakresie z Brighamem Youngiem[1]. Ponownie wysłany na Wyspy Brytyjskie, spędził tam kolejne dwa lata (1839–1841) na misji, wraz z innymi apostołami[1]. Po powrocie do kraju osiadł w Nauvoo, nowym centrum Kościoła. Zasiadał w radzie miejskiej tegoż miasta (1841–1845)[1]. Ponownie odbył misję we wschodnich stanach (1843)[1], pracował przy budowie świątyni mormońskiej w Nauvoo[1]. Włączony do Rady Pięćdziesięciu 11 marca 1844[1]. Dołączył do fali mormońskiej migracji do Iowa[1]. Wkrótce potem zaś do fali mormońskiej migracji na zachód, był częścią pierwszej grupy, która wyruszyła w podróż do doliny Wielkiego Jeziora Słonego[1]. Na miejsce dotarł w lipcu 1847[1]. Poparty jako pierwszy doradca w Pierwszym Prezydium w grudniu 1847[1], zasiadał w tym gremium aż do śmierci[6]. Pełnił funkcję zastępcy gubernatora stanu Deseret[1]. Zasiadał w parlamencie Terytorium Utah między 1851 a 1858[7].
Zmarł w Salt Lake City[1][2], na skutek obrażeń odniesionych w wypadku powozu[8]. Jego pogrzeb zgromadził największy tłum w historii terytorium Utah[9].
Podobnie jak wielu ówczesnych przywódców mormońskich praktykował poligamię, poślubił łącznie 43 kobiety[10], doczekał się z nimi 65 dzieci[10], jak również przynajmniej 300 wnuków[11]. Poligamię uznawał za religijny obowiązek[10]. Przez wiele lat (od 1823) związany z wolnomularstwem[12][13], był między innymi członkiem loży w Nauvoo[1].
Jeden z wnuków Kimballa, Spencer W. Kimball był prezydentem Kościoła od 1973 do 1985[10]. Jeden z jego praprawnuków, Quentin L. Cook od 2007 wchodzi w skład Kworum Dwunastu Apostołów[14]. Imię Heber jest często spotykanym imieniem męskim pośród mieszkańców Utah, choć szczyt jego popularności odnotowano w 1913[15]. Pojawia się również, z uwagi na swój związek z Kimballem, w rankingach popularnych mormońskich imion[16]. Występuje także (w zapisie Epere) wśród wyznających mormonizm Maorysów[17]. Heber City, siedziba administracyjna hrabstwa Wasatch, zostało nazwane na cześć Kimballa[18]. Jego portret znalazł się wśród obrazów zdobiących pokój celestialny pierwszej świątyni mormońskiej w Nauvoo[19].