Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Heinrich Christoph Koch (ur. 10 października 1749 w Rudolstadt, zm. 19 marca 1816 tamże[1][2]) – niemiecki teoretyk muzyki.
Był synem nadwornego muzyka[1]. Uczył się w Weimarze u Carla Gopferta[2]. W 1768 roku został skrzypkiem kapeli książęcej w Rudolstadt, a w 1777 roku nadwornym koncertmistrzem[2]. W 1795 roku zainicjował wydawanie ukazującego się w Erfurcie czasopisma „Journal der Tonkunst”[2], które jednak upadło po dwóch numerach[1]. Komponował kantaty i utwory chóralne, z których większość zaginęła[1]. Pośmiertnie został w 1818 roku mianowany członkiem Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie[1].
Był autorem prac Versuch einer Anleitung zur Composition (3 tomy, Rudolstadt-Lipsk 1782–1793), Musikalisches Lexikon (Frankfurt nad Menem 1802, 2. wydanie 1817) i Handbuch bei dem Studium der Harmonie (Lipsk 1811)[2]. Stworzył system teoretyczny przystosowany do muzyki klasycyzmu[1]. Istoty muzyki dopatrywał się we wzbudzaniu uczuć[1]. Rozważania Kocha na temat budowy akordów, ich wzajemnych powiązań i budowy okresowej wywierały wpływ na teoretyków muzyki aż do czasów Hugo Riemanna, jego Musikalisches Lexikon stanowił natomiast podstawowy słownik rzeczowy w literaturze muzycznej XIX wieku[1].