Heinrich Klebahn

Heinrich Klebahn
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1859
Brema

Data i miejsce śmierci

5 października 1942
Hamburg

Zawód, zajęcie

nauczyciel, naukowiec

Alma Mater

Uniwersytet w Jenie

Odznaczenia
Srebrny Medal Leibniza
Multimedia w Wikimedia Commons

Heinrich Klebahn (ur. 20 lutego 1859 w Bremie, zm. 5 października 1942 w Hamburgu) – niemiecki mykolog, pionier fitopatologii[1].

Klebahn otrzymał doktorat w 1884 r. na Uniwersytecie w Jenie, a następnie został nauczycielem w Bremie (1885–1894) i Hamburgu (1894–1899). Później pracował jako asystent naukowy w hamburskim ogrodzie botanicznym. W latach 1905–1930 pracował w Instytucie Rolnictwa Kaiser Wilhelm w Brombergu (obecnie Bydgoszcz w Polsce). Instytut ten pracował dla potrzeb rolnictwa w Prusach. Klebahn intensywnie zajmował się chorobami roślin i szkodnikami. W latach 1921–1934 był profesorem honorowym w Instytucie Botaniki Ogólnej Uniwersytetu w Hamburgu. W 1927 roku otrzymał Srebrny Medal Leibniza. W listopadzie 1933 r. jako jeden z ponad 900 naukowców i profesorów uniwersytetów niemieckich podpisał „Deklarację profesorów wspierających Adolfa Hitlera i Narodowe Państwo Socjalistyczne”[1].

W naukowych nazwach opisanych przez niego taksonów dodawany jest skrót jego nazwiska Kleb.[2] Od jego nazwiska nazwano rodzaj glonów Klebahniella i grzybów Klebahnia.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  1. Die wirtwechselnden Rostpilze, 1904 (Rdze heteroecjalne)
  2. Krankheiten des Flieders, 1909 (Choroby bzu)
  3. Grundzüge der allgemeinen Phytopathologie, Berlin: Verlag von Gebrüder Borntraeger, 1912 (Zarys ogólnej fitopatologii)
  4. Aufgaben und Ergebnisse biologischer Pilzforschung. Vorträge aus dem Gesamtgebiet der Botanik, Heft 1, Berlin: Verlag von Gebrüder Borntraeger, 1914 (Wyniki biologicznych badań grzybów)
  5. Beiträge zur Kenntnis der Fungi Imperfecti: III. Zur Kritik einiger Pestalozzia-Arten in Mycologisches Centralblatt, 4:1 pp. 1–19 (Wkład w zrozumienie grzybów niedoskonałych, krytyka niektórych gatunków Pestalozzia)
  6. Haupt- und Nebenfruchtformen der Askomyzeten: Erster Teil: Eigene Untersuchungen, 395 pp. (Pierwotne i wtórne owocniki workowców)[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Heinrich Dörfelt, Heike Heklau, Die Geschichte der Mykologie, Einhorn, Eduard Dietenberger, Schwäbisch Gmünd 1998, ISBN 3-927654-44-2
  2. ↑ Martin, Charles-Edouard [online] [dostęp 2020-06-22] (ang.).
  3. ↑ Heinrich Klebahn(1859 - 1942) [online], Mushroom the Journal [dostęp 2020-06-28] (ang.).