Heinrich Mataja (ur. 14 marca 1877 w Wiedniu, zm. 23 stycznia 1937 tamże) – austriacki polityk, minister spraw wewnętrznych (1918-1919) i zagranicznych (1924-1926) Republiki Austriackiej.
Od 1896 do 1900 należał do korporacji akademickiej Olympia. W 1902 uzyskał tytuł doktora prawa na uniwersytecie wiedeńskim. Od 1911 należał do kierownictwa Austriackiej Partii Chrześcijańsko-Społecznej w Wiedniu. W listopadzie 1918 przejściowo pełnił obowiązki szefa tej partii. Był członkiem Rady Miejskiej w Wiedniu (1910-1918) i Rady Państwa (1913-1918), do której dostał się w wyniku wyborów uzupełniających. Następnie został kolejno członkiem Tymczasowego Zgromadzenia Narodowego Republiki Niemieckiej Austrii (w 1918), Zgromadzenia Konstytucyjnego Austrii (w 1919) i Rady Narodowej (od 1920 do 1930)[1]. Od 30 października 1918 do 15 marca 1919 sprawował funkcję sekretarza stanu ds. wewnętrznych spraw wewnętrznych Austrii Republiki Niemieckiej Austrii, czyli de facto ministra spraw wewnętrznych Austrii, a 20 listopada 1924 do 14 stycznia 1926 – ministra spraw zagranicznych tego państwa. Doprowadził do utworzenia Wiedeńskiej Miejskiej Straży Bezpieczeństwa jako równowagi dla lewicowej milicji ludowej. Pośredniczył w kontaktach kierownictwa Heimwehry z Ignazem Seipelem. Należał do klerykalnego skrzydła chadecji. W dyplomacji bezskutecznie zabiegał o korzystne układy celne z Czechosłowacją i Italią. Dążył do importu polskiego węgla na preferencyjnych warunkach. Był zwolennikiem współpracy z Małą Ententą[2]. Ustąpił z rządu po skandalu korupcyjnym banku Biedermanna[3]. W 1931 został usunięty ze wszystkich funkcji partyjnych. Zmarł na zawał serca. Jego bratem przyrodnim był Viktor Mataja.