Data i miejsce urodzenia |
1 września 1939 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci |
19 października 2023 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
SV Tirol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
176 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
5.01.1967, Berchtesgaden (1. miejsce – slalom) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
5.01.1967, Berchtesgaden (1. miejsce – slalom) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
6.01.1967, Berchtesgaden (1. miejsce – gigant) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Heinrich Messner (ur. 1 września 1939 w Obernberg am Brenner, zm. 19 października 2023[1]) – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Pierwszą dużą międzynarodową imprezą w karierze Heinricha Messnera były igrzyska olimpijskie w Innsbrucku w 1964 roku. Wystąpił tam tylko w biegu zjazdowym, zajmując dziesiąte miejsce. W tej samej konkurencji był też czwarty na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Portillo, przegrywając walkę o brązowy medal z Franzem Voglerem z RFN. Niecały rok później, 5 stycznia 1967 roku w Berchtesgaden wygrał zawody w slalomie. Były to pierwsze w historii zawody pierwszego sezonu Pucharu Świata. Został tym samym pierwszym w historii zwycięzcą zawodów Pucharu Świata i pierwszym w historii liderem klasyfikacji generalnej tego cyklu. W kolejnych zawodach jeszcze trzykrotnie stawał na podium: 15 stycznia w Wengen był drugi w slalomie, 21 stycznia w Kitzbühel był trzeci w zjeździe, a 19 marca 1967 roku w Vail był trzeci w gigancie. W klasyfikacji generalnej dało mu to drugie miejsce, wyprzedził go jedynie Francuz Jean-Claude Killy. Ponadto w klasyfikacji slalomu był trzeci, a w klasyfikacjach zjazdu i giganta był piąty.
Najważniejszym punktem sezonu 1967/1968 były igrzyska olimpijskie w Grenoble. Zdobył tam brązowy medal w gigancie, ulegając tylko Jean-Claude Killy i Szwajcar Willy Favre. Na tych samych igrzyskach był czternasty w slalomie i czwarty w zjeździe, przegrywając walkę o podium ze Szwajcarem Jean-Danielem Dätwylerem. W zawodach pucharowych tylko raz stanął na podium – 15 marca 1968 roku w Aspen był drugi w biegu zjazdowym. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie dziesiąte miejsce. Kolejny sezon ukończył na siódmej pozycji, zajmując jednocześnie drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu. Na podium znalazł się cztery razy, nie odnosząc zwycięstwa: 11 stycznia w Wengen, 24 stycznia w Megève i 1 lutego 1969 roku w St. Anton am Arlberg był drugi w zjeździe, a 1 marca 1969 roku w Squaw Valley zajął trzecie miejsce w gigancie.
Z mistrzostw świata w Val Gardena wrócił bez medalu. W zjeździe zajął 17. pozycję, a w gigancie był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Dumengiem Giovanolim ze Szwajcarii. W zawodach Pucharu Świata na podium znalazł się trzykrotnie: 10 stycznia w Wengen był trzeci w zjeździe, 23 stycznia w Megève był drugi w tej konkurencji, a 6 marca 1970 roku w Heavenly Valley był trzeci w slalomie. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć ósme miejsce, ósmy był też w klasyfikacji zjazdu, a w klasyfikacji slalomu zajął siódmą pozycję. Najsłabsze wyniki osiągnął rok później, kiedy tylko raz stanął na podium – 6 stycznia 1971 roku w Berchtesgaden był drugi w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce, a w żadnej z klasyfikacji poszczególnych konkurencji nie znalazł się w czołowej dziesiątce. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Sapporo w 1972 roku, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął trzecie miejsce. W zawodach tych lepsi okazali się jedynie dwaj Szwajcarzy: Bernhard Russi i Roland Collombin. Sezon 1971/1972 ukończył na dziesiątej pozycji, trzykrotnie stając na podium: 5 grudnia w Sankt Moritz i 12 grudnia 1971 roku w Val d’Isère był drugi w zjeździe, a 15 stycznia 1972 roku w Kitzbühel był trzeci w tej samej konkurencji. W 1972 roku zakończył karierę.
Po zakończeniu kariery został trenerem. Trenował między innymi reprezentację Austrii kobiet przez dwa sezony. Prowadził także szkołę narciarską, wypożyczalnię sprzętu narciarskiego oraz pensjonat w miejscowości Steinach am Brenner.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 31 stycznia | 1964 | Innsbruck | Zjazd | 2:18,16 | +2,58 | Egon Zimmermann |
4. | 9 lutego | 1968 | Grenoble | Zjazd | 1:59,85 | +1,18 | Jean-Claude Killy |
3. | 12 lutego | 1968 | Grenoble | Gigant | 3:29,28 | +2,55 | Jean-Claude Killy |
14. | 17 lutego | 1968 | Grenoble | Slalom | 1:39,73 | +4,42 | Jean-Claude Killy |
3. | 7 lutego | 1972 | Sapporo | Zjazd | 1:51,43 | +0,97 | Bernhard Russi |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 31 stycznia | 1964 | Innsbruck | Zjazd | 2:18,16 | +2,58 | Egon Zimmermann |
4. | 7 sierpnia | 1966 | Portillo | Zjazd | 1:34,40 | +1,62 | Jean-Claude Killy |
10.[2] | 10 sierpnia | 1966 | Portillo | Gigant | 3:19,42 | +5,91 | Guy Périllat |
DNF1[3] | 14 sierpnia | 1966 | Portillo | Slalom | 1:41,56 | – | Carlo Senoner |
4. | 9 lutego | 1968 | Grenoble | Zjazd | 1:59,85 | +1,18 | Jean-Claude Killy |
3. | 12 lutego | 1968 | Grenoble | Gigant | 3:29,28 | +2,55 | Jean-Claude Killy |
14. | 17 lutego | 1968 | Grenoble | Slalom | 1:39,73 | +4,42 | Jean-Claude Killy |
3. | 17 lutego | 1968 | Grenoble | Kombinacja | 0,00 pkt | +38,57 pkt | Jean-Claude Killy |
DSQ2[4] | 8 lutego | 1970 | Val Gardena | Slalom | 1:39,47 | – | Jean-Noël Augert |
4. | 10 lutego | 1970 | Val Gardena | Gigant | 4:19,19 | +2,92 | Karl Schranz |
17.[5] | 15 lutego | 1970 | Val Gardena | Zjazd | 2:24,57 | +3,82 | Bernhard Russi |
3. | 7 lutego | 1972 | Sapporo | Zjazd | 1:51,43 | +0,97 | Bernhard Russi |