![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1845 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1900 |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód |
Heinrich Vogl (ur. 15 stycznia 1845 w Au, zm. 21 kwietnia 1900 w Monachium[1][2][3]) – niemiecki śpiewak operowy, tenor.
Jako dziecko śpiewał w chórze, następnie ukończył seminarium nauczycielskie i został członkiem zespołu opery dworskiej w Monachium[1]. Był uczniem Franza Lachnera[1][2][3]. Debiutował w 1865 roku rolą Maksa w Wolnym strzelcu Carla Marii von Webera[1][2][3]. Po przedwczesnej śmierci Ludwiga Schnorra von Carolsfeld stał się czołowym wykonawcą ról tenorowych w operach Richarda Wagnera[1][2]. Wystąpił w prapremierowych przedstawieniach Złota Renu (1869, w roli Logego) i Walkirii (1870, w roli Zygmunda)[2][3]. Rolę Logego powtórzył w trakcie kompletnej realizacji tetralogii Pierścień Nibelunga na festiwalu w Bayreuth w 1876 roku[1][2][3]. Zdobył sławę jako odtwórca wielkich partii wagnerowskich: Tristana, Parsifala, Zygfryda, Zygmunda, Tannhäusera i Lohengrina[1][2][3]. Występował w Berlinie (1881 – Loge, Zygmund, Zygryd), Londynie (1882 – Loge, Zygryd) i Nowym Jorku (1890 – Lohengrin, Tannhäuser, Loge, Zygfryd, Zygmund)[1][2]. Jedyną rolą, której nie wykonywał, był Walter von Stolzing w Śpiewakach norymberskich – ze względu na osobisty sprzeciw kompozytora[1].
Poza rolami wagnerowskimi wykonywał także partie tytułowe w Otellu Giuseppe Verdiego i Daliborze Bedřicha Smetany, a także role w operach W.A. Mozarta, Webera, Berlioza, Rheinbergera i Rittera[1]. Sam także napisał operę, Der Fremdling, w której wystąpił w głównej roli (premiera Monachium 1899)[1][2][3]. Po raz ostatni pojawił się na scenie 17 kwietnia 1900 roku jako Canio w Pajacach Leoncavalla, 4 dni później zmarł w wyniku ataku apopleksji[1][2].
Od 1868 roku żonaty był z sopranistką Therese Thoma, z którą tworzył wielkie duety protagonistów wagnerowskich – Tristana i Izoldę oraz Zygmunda i Zyglindę[1][2][3].