Helmut Knochen

Helmut Knochen
	; Dr Helmut Knochen w mundurze SS-Standartenführera
	SS-Schütze
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1910 ; Magdeburg
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 2003 ; Offenbach am Main
	Przebieg służby
Lata służby	1932–1945
Siły zbrojne	Sturmabteilung; Allgemeine SS; Waffen-SS
Jednostki	Reichssicherheitshauptamt Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst SD-Ausland; ; 1 Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler”
Stanowiska	Komendant Sipo-SD w Paryżu; Dowódca Sipo-SD we Francji
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	agent ubezpieczeniowy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Helmut Knochen (ur. 14 marca 1910 w Magdeburgu, zm. 4 kwietnia 2003 w Offenbach am Main) – zbrodniarz hitlerowski, SS-Standartenführer (zdegradowany do stopnia SS-Schütze), dowódca Sipo-SD w okupowanej przez III Rzeszę Francji.

Życiorys

Urodził się w Magdeburgu, w rodzinie kapitana artylerii i nauczyciela, studiował historię i anglistykę na Uniwersytetach w Lipsku i Getyndze. Uzyskał stopień naukowy doktora filozofii pracując następnie jako nauczyciel i dziennikarz^[2]. W 1932 wstąpił do NSDAP (legitymacja nr. 1430331) i SA a w 1936 do SS (legitymacja nr. 280350)^[3].

Po uzyskaniu stopnia oficerskiego został wysłany do Paryża na Wystawę Światową 1937, po powrocie do Berlina rozpoczął pracę w Sicherheitsdienst (wywiad SS) zajmując się badaniem niemieckiej pracy emigracyjnej we Francji, Belgii i Holandii. Razem z SS-Stubaf Walterem Schellenbergiem brał udział w zatrzymaniu agentów brytyjskich w Venlo za co Adolf Hitler osobiście odznaczył ich Krzyżem Żelaznym I i II klasy. 14 czerwca objął dowództwo nad dwudziestoosobowym Einsatzkommando Frankreich. Po rozpoczęciu okupacji północnej i zachodniej części Francji Knochen został mianowanym Komendantem Sipo-SD na Île-de-France organizując swoją siedzibę przy 72 avenue Foch. W 1941 zorganizował szereg akcji antyżydowskich min. palenie synagog i deportacje do obozów zagłady i obozów koncentracyjnych. Stosował także terror wobec pozostałej ludności cywilnej i prowadził działania przeciw Ruchowi Oporu, nakazując egzekucje tysięcy Francuzów, oraz jest także odpowiedzialny za zamordowanie zestrzelonych lotników brytyjskich.

W maju 1942 został powołany na nowo utworzone stanowisko Dowódcy Sipo-SD na Francję (w listopadzie tego samego roku jego wpływy objęły także dotąd nieokupowaną południową część kraju), podlegał bezpośrednio Wyższemu Dowódcy SS i Policji we Francji SS-Brif Carlowi Obergowi. Stał się jednocześnie współodpowiedzialnym za wszystkie zbrodnie hitlerowskich organów bezpieczeństwa w całej Francji. Razem z Obergiem został aresztowany 20 lipca 1944 przez spiskowców dowodzonych przez gen. Carl-Heinricha von Stülpnagela i gen-por. Hansa von Boineburg-Lengsfelda (zostali wypuszczeni tego samego dnia). 18 sierpnia 1944 siły bezpieczeństwa opuściły Paryż wycofując się do Vittel. Knochen został wezwany do Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy w Berlinie gdzie SS-Ogruf Ernst Kaltenbrunner poinformował go o degradacji i wysłał na front jako grenadiera 1 Dywizji Pancernej SS „Leibstandarte Adolf Hitler”.

Helmut Knochen został wzięty do niewoli przez U.S. Army, w czerwcu 1946 Brytyjski Trybunał Wojskowy skazał Knochena na karę śmierci za dokonanie zabójstwa na zestrzelonych i wziętych do niewoli lotnikach brytyjskich. Wyrok nie został jednak wykonany, gdyż Knochena przekazano w 1947 władzom francuskim, celem osądzenia go za zbrodnie popełnione w tym państwie. Został on ponownie skazany na karę śmierci w 1954, którą zmieniono na dożywocie a w 1958 ograniczono do 20 lat pozbawienia wolności połączonych z ciężkimi robotami. W 1962, krótko przed podpisaniem francusko-niemieckiego traktatu o współpracy, Prezydent Francji Charles de Gaulle ułaskawił Knochena, który został zwolniony z więzienia i powrócił do Niemiec.

Resztę życia spędził w Badenii, gdzie pracował jako agent ubezpieczeniowy. Utrzymywał, że nie wiedział nic o zabójstwach francuskich Żydów. Nie stawił się mimo wezwania jako świadek w 1987 w procesie SS-Hstuf Modesta von Korffe z powodu złego stanu zdrowia, mimo że całe dnie spędzał na grze w golfa^[4]. Z pierwszego małżeństwa trwającego w latach 1936–1943 miał jednego syna, po raz drugi ożenił się w 1982^[3].

Awanse

SS-Untersturmführer - 1937
SS-Obersturmführer - 1938
SS-Obersturmbannführer - 1940
SS-Standartenführer - 1 maja 1942 (zdegradowany do stopnia SS-Schütze w 1944)^[5]

Odznaczenia

Krzyż Żelazny I klasy - 12 listopada 1939^[5]
Krzyż Żelazny II klasy - 12 listopada 1939
Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga
Złota Niemiecka Odznaka Sportowa
Brązowa Odznaka Sportowa SA

Przypisy

↑ Zdegradowany w 1944 ze stopnia SS-Standartenführera
↑ Helmut Knochen, Der Dramatiker George Coleman, Göttingen, 1935 : Göttinger Tagebl. 83 S. 8°, Göttingen, Phil. Diss. v. 25 Okt. 1935.
↑ ^a ^b Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945. Fischer Taschenbuch Verlag, Zweite aktualisierte Auflage, Frankfurt am Main 2005, S. 320.
↑ Bernahrd Brunner: Der Frankreich-Komplex. Die nationalsozialistischen Verbrechen in Frankreich und die Justiz der Bundesrepublik Deutschland, Göttingen 2004, S. 372
↑ ^a ^b Knochen, Helmut - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2019-07-19] (ang.).

[1] Zdegradowany w 1944 ze stopnia SS-Standartenführera

[2] Helmut Knochen, Der Dramatiker George Coleman, Göttingen, 1935 : Göttinger Tagebl. 83 S. 8°, Göttingen, Phil. Diss. v. 25 Okt. 1935.

[autonazwa1-3] Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945. Fischer Taschenbuch Verlag, Zweite aktualisierte Auflage, Frankfurt am Main 2005, S. 320.

[4] Bernahrd Brunner: Der Frankreich-Komplex. Die nationalsozialistischen Verbrechen in Frankreich und die Justiz der Bundesrepublik Deutschland, Göttingen 2004, S. 372

[autonazwa2-5] Knochen, Helmut - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2019-07-19] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]