Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Helvella cupuliformis |
Nazwa systematyczna | |
Helvella cupuliformis Dissing & Nannf. Svensk bot. Tidskr. 60: 326 (1966) |
Helvella cupuliformis Dissing & Nannf. – gatunek grzybów z rodziny piestrzycowatych (Helvellaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji: Helvella, Helvellaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].
Holotyp: UPS, Fungi Exs. Suec. 3264[1].
Po raz pierwszy gatunek ten wyodrębniono w 1966 r. w Szwecji[1].
O średnicy 0,5–3,5 cm, kształtem przypominający filiżankę lub dysk, czasami starsze okazy są całkiem płaskie. Powierzchnia górna gładka, o barwie słabo lub silnie szarobrązowej. Powierzchnia dolna zazwyczaj biaława, czasami blado szarobrązowa i gęsto pokryta drobnymi wyrostkami[3].
Wysokość 2–30 mm długości (w stanie dojrzałym zazwyczaj jest krótszy), średnica 2–8 mm, kształt mniej więcej walcowaty, czasami ze szczelinami przy podstawie. Jest podobnie jak dolna strona kapelusza gęsto i drobno pokryty wyrostkami, ale starsze okazy bywają łyse[3]
Zarodniki o rozmiarach 16–21 × 11–13 μm, elipsoidalne, gładkie. W świeżych znajduje się jedna gutula. Wstawki o brązowawej i ziarnistej zawartości, kształcie cylindrycznym do prawie maczugowatego i szerokości 4–8 μm. Powierzchniowe strzępki są różnie ubarwione; od bezbarwnych do brązowawych (z pigmentem wewnątrz komórek). Często są septowane. Komórki końcowe są jajowate[3].
Podobna jest piestrzyca popielata (Helvella macropus), ale ma ciemniejszy i zazwyczaj dłuższy trzon, odróżnia się także budową zarodników – są one elipsoidalne, a nie wrzecionowate[3].
W Ameryce Północnej jest szeroko rozprzestrzeniona[3], w Europie również; występuje od Hiszpanii po około 66° stopień szerokości geograficznej na Półwyspie Skandynawskim. Zanotowano występowanie tego gatunku także w Indiach i Chinach[4]. W Polsce po raz pierwszy występowanie tego gatunku podali M.A Chmiel i A. Ronikier w 2007 r.[5]
Grzyb naziemny, prawdopodobnie mykoryzowy. Rośnie samotnie lub gromadnie na ziemi lub w mchu pod drzewami liściastymi (zwłaszcza dębami). Pojawia się od wczesnego lata do jesieni[3].