Henrik Dagård

Olof Henrik Dagård
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1969
Halmstad

Wzrost

184 cm

Informacje klubowe
Klub

KA2 IF Karlskrona

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Mistrzostwa Europy
srebro Helsinki 1994 dziesięciobój
Halowe mistrzostwa świata
brąz Barcelona 1995 siedmiobój
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Paryż 1994 siedmiobój

Olof Henrik Dagård (ur. 7 sierpnia 1969 w Halmstad) – były szwedzki lekkoatleta, wieloboista.

Medalista mistrzostw Europy oraz halowych mistrzostw Europy i halowych mistrzostw globu. Uczestnik prestiżowego mityngu wielobojowego Hypo-Meeting w Götzis. Ustanawiał rekordy Szwecji w siedmio- i dziesięcioboju. Został wybrany najseksowniejszym mężczyzną w Szwecji w 1995 roku[potrzebny przypis]. Obecnie mieszka w Halmstad, gdzie pracuje jako trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodową karierę zaczynał od zajęcia siódmego miejsca w mistrzostwach Europy juniorów (1987)[1] oraz czwartej lokaty na światowym czempionacie juniorów (1988)[2]. W 1990 uplasował się na dziewiątym miejscu podczas mistrzostw Europy w Splicie, a dwa lata później był trzynasty na mistrzostwach świata. Największe sukcesy odnosił w latach 1994–1995, kiedy to zdobył srebrny medal halowego czempionatu Starego Kontynentu oraz był wicemistrzem Europy (1994), a w 1995 zdobył brązowy medal halowych mistrzostw świata. W Göteborgu w 1995 był szesnasty na mistrzostwach świata, w Budapeszcie w 1998 był piętnasty, a w 1999 zajął siódme miejsce podczas kolejnego światowego czempionatu. W swoim jedynym olimpijskim starcie – w 2000 w Sydney – zajął 10. miejsce. Medalista mistrzostw Szwecji w różnych konkurencjach: ma w dorobku dwa złote medale krajowego czempionatu w dziesięcioboju[3], trzy złote medale w siedmioboju[4] a także medale w innych konkurencjach lekkotletycznych.

Rekord życiowy w dziesięcioboju: 8403 pkt. (11 września 1994, Talence) – rezultat ten był aż do 2009 roku rekordem Szwecji, kiedy to pobity został przez Nicklasa Wiberga (8406 pkt). Dagård jest aktualnym rekordzistą kraju w siedmioboju (6142 pkt. w 1995).

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Impreza Miejsce Konkurencja Pozycja Wynik
1987 Mistrzostwa Europy juniorów Wielka Brytania Birmingham dziesięciobój 7. miejsce 7070 pkt.
1988 Mistrzostwa świata juniorów Kanada Greater Sudbury dziesięciobój 4. miejsce 7453 pkt.
1990 Mistrzostwa Europy Split dziesięciobój 9. miejsce 8052 pkt.
1993 Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart dziesięciobój 13. miejsce 7838 pkt.
1994 Halowe mistrzostwa Europy Francja Paryż siedmiobój 2. miejsce 6119 pkt.
1994 Superliga pucharu Europy w wielobojach Francja Lyon dziesięciobój 2. miejsce 8347 pkt.
1994 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki dziesięciobój 2. miejsce 8362 pkt.
1995 Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Barcelona siedmiobój 3. miejsce 6142 pkt.
1995 Superliga pucharu Europy w wielobojach Hiszpania Valladolid dziesięciobój 3. miejsce 8114 pkt.
1995 Mistrzostwa świata Szwecja Göteborg dziesięciobój 16. miejsce 7899 pkt.
1998 Mistrzostwa Europy Węgry Budapeszt dziesięciobój 15. miejsce 7930 pkt.
1999 Mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla dziesięciobój 7. miejsce 8150 pkt.
2000 Igrzyska olimpijskie Australia Sydney dziesięciobój 10. miejsce 8178 pkt.

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]
Konkurencja Wynik Rok
Bieg na 100 m 10.46 1994
Bieg na 400 m 46.71 1994
Bieg na 1500 m 4:34,45 1990
Bieg na 110 m przez płotki 13.97 1994
Skok wzwyż 2.07 1989
Skok o tyczce 5.10 2000
Skok w dal 7.48 1989
Pchnięcie kulą 15.61 1994
Rzut dyskiem 45.64 1994
Rzut oszczepem 69.26 1993
Dziesięciobój 8403 pkt. 1994

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ European Junior Championships 1987. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  2. ↑ World Junior Championships 1988. wjah.co.uk. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  3. ↑ Swedish Championships [online], gbrathletics [dostęp 2010-12-25] (ang.).
  4. ↑ Swedish Indoor Championships [online], gbrathletics [dostęp 2010-12-25] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]