Henrik Kauffmann (1932) | |
Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 czerwca 1963 |
Ambasador Danii w Stanach Zjednoczonych | |
Okres |
od 1947 |
Minister bez teki | |
Okres |
od maja 1945 |
Przynależność polityczna |
niezależny |
Ambasador Danii w Stanach Zjednoczonych | |
Okres |
od 1939 |
Henrik Kauffmann, właśc. Henrik Louis Hans von Kauffmann (ur. 26 sierpnia 1888 we Frankfurcie nad Menem, zm. 5 czerwca 1963 w Skodsborgu) – duński dyplomata; w 1941 roku podpisał z własnej inicjatywy porozumienie z rządem amerykańskim, na mocy którego Stany Zjednoczone zobowiązały się do zagwarantowania bezpieczeństwa Grenlandii w zamian za prawo do ulokowania tam swoich baz wojskowych.
Henrik Kauffmann urodził się 26 sierpnia 1888 roku we Frankfurcie nad Menem[1] . Jego rodzicami byli architekt Aage Basse Gustav Kauffmann (1852–1922) i Mathilde Bertha Louise von Bernus (1866–1922)[1] .
Po ukończeniu szkoły średniej w 1906 roku odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Kopenhadze (1906–1911)[1] . Początkowo pracował jako woluntariusz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a w 1912 roku został zatrudniony tam na stanowisku asystenta[1] .
W latach 1913–1915 sprawował funkcję sekretarza konsulatu w Nowym Jorku, a latach 1916–1919 placówki w Berlinie[1] . Następnie objął stanowisko kierownicze w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[1] . W maju 1921 roku objął stanowisko ambasadora w Rzymie[1] . Szybką ścieżkę kariery zawdzięczał wsparciu ówczesnego ministra spraw zagranicznych Erika Scaveniusa (1877–1962)[1] .
W latach 1924–1932 pełnił funkcję ambasadora w Pekinie, która od 1928 roku obejmowała także swym zasięgiem Japonię i Tajlandię[1] .
W 1926 roku poślubił Charlotte MacDougall[1] córkę Williama MacDougalla, admirała United States Navy.
W latach 1932–1939 był ambasadorem w Oslo[1] .
W 1939 roku, w obliczu zagrożenia wybuchem wojny, Dania potrzebowała doświadczonego przedstawiciela w Stanach Zjednoczonych[1] . Ówczesny minister spraw zagranicznych Peter Munch (1870–1948) powierzył tę funkcję Kauffmannowi[1] . Kauffmann szybko zdobył silną pozycję w Waszyngtonie i jako pierwszy duński ambasador wypowiedział współpracę z okupacyjnym rządem Danii, a Stany Zjednoczone uznawały go za oficjalnego przedstawiciela Danii[1] . Po klęsce Francji w czerwcu 1940 roku, stosunki między ambasadą a ministerstwem spraw zagranicznych uległy zacieśnieniu[1] . Kiedy Scavenius ponownie objął tekę ministra spraw zagranicznych, zostawił Kauffmanna na stanowisku[1] .
Kauffmann reprezentował również duńskie interesy na Grenlandii[1] – w 1933 roku Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze uznał zwierzchnictwo Danii nad Grenlandią[2] . Zgodnie z doktryną Monroe Stany Zjednoczone nie mogły pozwolić żadnemu innemu państwu na obecność militarną w regionie arktycznym[3]. Okupacja Danii przez hitlerowskie Niemcy niosła ze sobą zagrożenie okupacji Grenlandii[4]. 9 kwietnia 1941 roku Kauffmann podpisał – bez konsultacji z rządem w Kopenhadze – wynegocjowane wcześniej przez siebie porozumienie (ang. Agreement for the Defence of Greenland[5]) z rządem amerykańskim[6] , na mocy którego Stany Zjednoczone zobowiązały się do zagwarantowania bezpieczeństwa wyspy w zamian za prawo do budowy, utrzymania i używania niezbędnych obiektów[3]. Porozumienie to pozwalało Amerykanom na lokalizację baz wojskowych, stacji meteorologicznych i lotnisk na terenie Grenlandii[5].
Ministerstwo w Kopenhadze zostało powiadomione po fakcie, a minister Scavenius uznał traktat za nieważny prawnie i 16 kwietnia 1941 roku odwołał Kauffmanna ze stanowiska[1][7] . Kauffmann odmówił powrotu do kraju[1] . Został oskarżony o zdradę stanu a jego majątek na terenie Danii został skonfiskowany[8].
W praktyce środki te nie miały większego znaczenia, ponieważ Kauffmann pozostawał w Waszyngtonie, gdzie rząd amerykański nadal uznawał go za oficjalnego przedstawiciela Danii[1] – przedstawiciela Wolnej Danii[8]. Rząd amerykański dał mu dostęp do duńskich aktywów na terenie Stanów Zjednoczonych, które zostały zamrożone z momentem okupacji Danii, oraz prawo do dysponowania przychodami z wydobycia grenlandzkiego kriolitu[8]. Jeszcze w październiku 1941 roku powstała pierwsza amerykańska stacja na Grenlandii – „Blue West-8” w Søndre Strømfjord, którą dowodził pionier lotnictwa arktycznego Bernt Balchen (1899–1973)[9].
3 stycznia 1942 roku Kauffmann wsparł deklarację rządów alianckich o utworzeniu Organizacji Narodów Zjednoczonych[1] . Powstrzymał się od jej podpisania, co było prerogatywą rządów[10]. Zadeklarował jednak, że Duńczycy w wolnym świecie będą przestrzegać deklaracji tak jakby była podpisana przez wolny rząd Danii[10].
Po wyzwoleniu Danii, 5 maja 1945 roku został powołany na ministra bez teki w pierwszym powojennym rządzie prowadzonym przez Vilhelma Buhla (1881–1954)[1] . Funkcję tę pełnił do listopada 1945 roku[1] . W okresie od kwietnia do czerwca 1945 roku uczestniczył jako delegat Danii w pierwszej konferencji ONZ w San Francisco[1] .
We wrześniu 1946 roku przewodniczył konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa w Kopenhadze[1] .
W 1947 roku powrócił na stanowisko ambasadora w Stanach Zjednoczonych, które piastował do emerytury w 1958 roku[11] . Następnie został członkiem zarządu firmy Det Østasiatiske Kompagni (ØK)[1] .
Został zamordowany 5 czerwca 1963 roku podczas pobytu w sanatorium w Skodsborgu[1] , przez swoją żonę Charlott MacDougall, która następnie popełniła samobójstwo[12].