Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Henry James Pye (ur. 10 lutego 1744 w Londynie , zm. 11 sierpnia 1813 w Pinner) – angielski poeta, którego twórczość przypada na oświecenie i początki romantyzmu. W roku 1790 otrzymał tytuł poeta-laureat[1]. W 1784 roku został wybrany do parlamentu[2]. Gdy opuścił miejsce w parlamentarnej ławie, został szefem policji w Westminsterze. Jako poeta był autorem między innymi tomu Poems on various subjects (Wiersze na różne tematy[3]). Wydał też poemat Beauty[4]. Poza tym napisał tragedię Adelaide[5].
Ambitną próbą rodzimej wielkiej epoki był obszerny poemat Alfred[6]. Dzieło Pye’a, podobnie jak inne ówczesne utwory o anglosaskim władcy Alfredzie Wielkim, poematy Johna Fitchetta i Josepha Cottle'a miało budzić w Anglikach uczucia patriotyczne i dumę narodową, niezwykle istotne w latach walk z Napoleonem. O literackich portretach króla Alfreda pisał Simon Keynes[7]. Współcześnie Henry James Pye należy do autorów zapomnianych.