Henryk Kowalczyk (2019) | |
Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1956 |
---|---|
Minister-członek Rady Ministrów | |
Okres |
od 21 czerwca 2023 |
Przynależność polityczna | |
Wiceprezes Rady Ministrów | |
Okres |
od 26 października 2021 |
Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
Minister rolnictwa i rozwoju wsi | |
Okres |
od 26 października 2021 |
Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister środowiska | |
Okres |
od 9 stycznia 2018 |
Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów | |
Okres |
od 16 listopada 2015 |
Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister-członek Rady Ministrów | |
Okres |
od 16 listopada 2015 |
Przynależność polityczna |
Prawo i Sprawiedliwość |
ⓘHenryk Kowalczyk (ur. 15 lipca 1956 w Żabiance[2]) – polski polityk, nauczyciel i samorządowiec.
Poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji, w latach 2006–2007 sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w latach 2015–2018 oraz w 2023 minister-członek Rady Ministrów, w latach 2015–2018 przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów, w 2016 p.o. ministra skarbu państwa, w latach 2018–2019 minister środowiska, w latach 2021–2023 minister rolnictwa i rozwoju wsi oraz wiceprezes Rady Ministrów.
Syn Juliana i Marianny[2], brat Leszka Kowalczyka[3]. W 1979 uzyskał magisterium z matematyki na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego[4]. W latach 1979–1990 pracował jako nauczyciel matematyki w Zespole Szkół Rolniczych w Golądkowie. Pełnił funkcję wójta gminy Winnica w latach 1990–1998 i 1999–2005. Od 19 lutego do 31 grudnia 1998 zajmował stanowisko wojewody ciechanowskiego. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku mazowieckim (wybrany został z listy Akcji Wyborczej Solidarność).
W latach 1980–1981 przewodniczył komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” w Zespole Szkół Rolniczych w Golądkowie. Od 1989 do 1992 był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego w gminie Winnica. Członek Akcji Katolickiej diecezji płockiej (wiceprezes zarządu diecezjalnego w latach 1999–2003) oraz Ruchu Światło-Życie.
W latach 1992–2003 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Od 2005 działa w Prawie i Sprawiedliwości. W 2005 z listy PiS został wybrany na posła V kadencji w okręgu siedleckim. Od 7 czerwca 2006 do 16 listopada 2007 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz pełnomocnikiem rządu ds. kształtowania ustroju rolnego.
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 13 600 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 713 głosów[5]. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 22 850 głosów[6].
16 listopada 2015 powołany na ministra bez teki w rządzie Beaty Szydło[7]. Objął także funkcję przewodniczącego Komitetu Stałego Rady Ministrów[8]. We wrześniu 2016 po odwołaniu z urzędu Dawida Jackiewicza powierzono mu tymczasowo kierowanie Ministerstwem Skarbu Państwa (do czasu likwidacji resortu z dniem 31 grudnia 2016).
11 grudnia 2017 objął stanowisko ministra bez teki w nowo utworzonym gabinecie Mateusza Morawieckiego[9], ponownie został też przewodniczącym Komitetu Stałego Rady Ministrów[10]. 9 stycznia 2018 został odwołany z pełnionych funkcji, tego samego dnia mianowany ministrem środowiska w tym samym rządzie; zastąpił na tym urzędzie Jana Szyszkę[11]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 50 680 głosów[12]. Objął funkcję przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych[4]. 15 listopada 2019 zakończył pełnienie funkcji ministra.
We wrześniu 2020 został przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt[13]; zawieszenie wygasło w listopadzie tegoż roku[14]. W 2021 powołany przez premiera Mateusza Morawieckiego w skład Rady Doradców Politycznych[15].
26 października 2021 powrócił do administracji rządowej. W drugim gabinecie Mateusza Morawieckiego objął stanowiska wicepremiera oraz ministra rolnictwa i rozwoju wsi[16]. 5 kwietnia 2023, w okresie protestów rolników związanych z importem zboża z Ukrainy[17][18][19], podał się do dymisji z funkcji ministra[20]. Jako przyczynę tej decyzji podał niemożność realizacji postanowień porozumienia z rolnikami[21][22]. 6 kwietnia 2023 prezydent Andrzej Duda odwołał go z obu funkcji rządowych, a następnie ponownie powołał na urząd wicepremiera[23][24].
Funkcję wiceprezesa Rady Ministrów pełnił do 21 czerwca 2023; ustąpił razem z innymi wicepremierami w związku z ponownym wejściem Jarosława Kaczyńskiego do rządu. Tego samego dnia prezydent powołał go na urząd ministra-członka Rady Ministrów[25][26][27]. W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 30 081 głosów)[28]. 27 listopada tego samego roku zakończył pełnienie funkcji ministra. W grudniu 2023 objął stanowisko skarbnika PiS[29].