![]() Herbert Brün, 1995 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie |
niemieckie |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Strona internetowa |
Herbert Brün (ur. 29 lipca 1918 w Berlinie, zm. 6 listopada 2000 w Urbanie w stanie Illinois[1]) – izraelski kompozytor pochodzenia niemieckiego.
W 1936 roku osiedlił się w Palestynie[2]. W latach 1936–1938 studiował w konserwatorium w Jerozolimie pod kierunkiem Stefana Wolpego[2][3], następnie kontynuował edukację u Aarona Coplanda w Tanglewood oraz na Uniwersytecie Columbia[2]. W latach 1955–1961 przebywał w Europie, gdzie pracował w studiach muzyki eksperymentalnej w Kolonii, Paryżu i Monachium[2][3]. Od 1963 roku był wykładowcą Uniwersytetu Illinois[1][2][3].
W swoich wcześniejszych kompozycjach posługiwał się techniką dodekafoniczną, w warstwie rytmicznej czerpiąc z jazzu i muzyki baletowej[2]. Szybko zwrócił się jednak w stronę muzyki elektronicznej, którą zajmował się przez większość życia. Opracowywał realizacje multimedialne, tworząc przy pomocy komputera kompozycje graficzne, w których łączył muzykę na taśmę z muzyką instrumentalną[2]. Do jego ważniejszych kompozycji należą: trzy kwartety smyczkowe (1952, 1956, 1960), Mobile na orkiestrę (1958), Trio na trąbkę, puzon i perkusję (1966), Nonet (1969)[1], Gestures for 11 na zespół kameralny (1964), Sonoriferous Loops na orkiestrę kameralną i taśmę (1964), utwory elektroniczne Dust (1976), More Dust (1977), Destiny (1978)[3]. Był także autorem prac teoretycznych Musik und Information (przekład polski Muzyka i informacja na łamach Res Facta III, 1969) oraz Über Musik und zum Computer[2].