Hermagoras z Akwilei

Święty
Hermagoras
	biskup; męczennik
	; Św. Piotr konsekrujący św. Hermagorasa na biskupa w obecności św. Marka (fragment fresku z IV w. z bazyliki Matki Bożej Wniebowziętej w Akwilei).
Data i miejsce śmierci	68, 304 lub 305 ; Aquileia lub; Singidunum
Czczony przez	Kościół katolicki; Cerkiew prawosławną
Kanonizacja	uznany za świętego bez formalnej kanonizacji; przez fakt męczeństwa
Wspomnienie	12 lipca
Atrybuty	monstrancja, palma męczeństwa
Patron	Akwileja, Grado
Szczególne miejsca kultu	Wenecja Euganejska; Friuli
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hermagoras z Akwilei (słoweń. Mohor Oglejski wł. Ermagora, zm. 68 w Aquilei, według innej wersji w 304 lub 305 w Singidunum) – pierwszy biskup Aquilei, męczennik i święty Kościoła katolickiego oraz święty Cerkwi prawosławnej, uznany za świętego bez formalnej kanonizacji, którego kult nigdy nie został oficjalnie zaaprobowany.

Życiorys

Nie ma bezpośrednich historycznych zapisów o Hermagorasie. Zgodnie z wszystkimi przekazami był pierwszym biskupem Aquilei. Według jednej wersji był towarzyszem św. Marka, który wyznaczył go na biskupa Aquilei, gdzie w 68 roku poniósł śmieć męczeńska za cesarza Nerona, według drugiej wersji poniósł śmierć męczeńską podczas prześladowań chrześcijan za cesarza Dioklecjana w 304 lub 305 roku w Singidunum (obecnie w tym miejscu znajduje się Belgrad), a jego relikwie wróciły do Aquilei w V wieku^[2], lub też zostały podczas schizmy wywołanej przez cesarza Justyniana przewiezione do Grado i po jej zakończeniu wróciły do Aquilei^[3]. Został ścięty mieczem wraz ze swoim towarzyszem diakonem Fortunatem^[4].

Kult

Harmagoras i Fortunat są drugimi patronami archidiecezji lublańskiej (do 1961 byli patronami diecezji lublańskiej)^[5].

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 12 lipca.

Za Hermagorasem nazwy noszą następujące miejscowości:

miasto Hermagor w kraju związkowym Karyntia, Austria
wieś Šmohor w gminie Laško, Słowenia

Ikonografia

W ikonografii święty przedstawiany jest jako biskup z pastorałem, w płaszczu biskupim^[2], często w towarzystwie diakona św. Fortunata^[1]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych.. Kraków: TAiWPN Universitas, s. 221-222. ISBN 97883-242-2320-6.
↑ ^a ^b Vera Schauber, Hanns Michael Schindler: Ilustrowany Leksykon Świętych. Kielce: Jedność, 2008, s. 263. ISBN 978-83-7224-556-4.
↑ Antonio Tarzia (red.): Święci na każdy dzień. Kielce: Jedność, 2011, s. 493. ISBN 978-83-7660-517-3.
↑ Zbigniew Bauer, Adam Leszkiewicz: Leksykon Świętych t.2. Kraków: Pinnex, 1997, s. 123-124. ISBN 83-86651-22-9.
↑ Nadškofija na dlani. Archidiecezja lublańska. [dostęp 2016-02-05]. (słoweń.).

Linki zewnętrzne

Patroni 12 lipca. Internetowa Liturgia Godzin. [dostęp 2016-02-05].

[Marecki-1] Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych.. Kraków: TAiWPN Universitas, s. 221-222. ISBN 97883-242-2320-6.

[Schauber-2] Vera Schauber, Hanns Michael Schindler: Ilustrowany Leksykon Świętych. Kielce: Jedność, 2008, s. 263. ISBN 978-83-7224-556-4.

[Tarzia-3] Antonio Tarzia (red.): Święci na każdy dzień. Kielce: Jedność, 2011, s. 493. ISBN 978-83-7660-517-3.

[Bauer-4] Zbigniew Bauer, Adam Leszkiewicz: Leksykon Świętych t.2. Kraków: Pinnex, 1997, s. 123-124. ISBN 83-86651-22-9.

[AL-5] Nadškofija na dlani. Archidiecezja lublańska. [dostęp 2016-02-05]. (słoweń.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]