Hermes França

Hermes França
Ilustracja
Franca w 2006
Pełne imię i nazwisko

Hermes França Barros

Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1974
Fortaleza

Obywatelstwo

Brazylia

Wzrost

168 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

brazylijskie jiu-jitsu

Debiut

2001

Kategoria wagowa

lekka

Klub

Team Hermes Franca

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

47

Zwycięstwa

26

Przez nokauty

8

Przez poddania

15

Przez decyzje

3

Porażki

20

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 27 listopada 2022.

Hermes França Barros (ur. 26 sierpnia 1974 w Fortalezie) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Były mistrz World Extreme Cagefighting w wadze lekkiej z 2006 oraz były pretendent do mistrzowskiego pasa Ultimate Fighting Championship.

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

W MMA zadebiutował 17 listopada 2001 pokonując przez poddanie Amerykanina Mike’a Browna. Do końca 2002 walczył głównie na galach HOOKnSHOOT zostając 7 września 2002 mistrzem tejże organizacji w wadze piórkowej. W 2003 zadebiutował w Ultimate Fighting Championship wygrywając pierwsze dwie walki w organizacji m.in. nokautując Japończyka Caola Uno. W następnym roku przegrywał dwukrotnie, najpierw z Amerykaninem Joshem Thomsonem, następnie z Bahamczykiem Yvesem Edwardsem zostając tym samym zwolnionym z organizacji.

Do 2005 walczył m.in. dla Shooto czy Hero’s notując porażki w rewanżu z Edwardsem oraz Japończykiem Kotetsu Boku. 17 marca 2006 na gali WEC 19 zdobył mistrzostwo World Extreme Cagefighting wagi lekkiej, odbierając tytuł Amerykaninowi Gabe’owi Ruedigerowi z którym wygrał przez nokaut w 36 sekundzie pierwszej rundy[1]. 15 czerwca 2006 obronił tytuł WEC ponownie błyskawicznie pokonując oponenta (40 sekunda pierwszej rundy), w tym przypadku Amerykanina Brandona Olsena przez poddanie (dźwignia na łokieć)[2]. Po świetnych występach powrócił do UFC tocząc 8 lipca 2006 wygrany pojedynek Joe Jordanem. Dwa miesiące później na gali UFC 62 poddał dźwignią Amerykanina Jamiego Varnera – za oba zwycięstwa zostawał wyróżniony nagrodami bonusowymi w ramach poddania i walki wieczoru.

W trakcie kontraktu z UFC miał możliwość stoczenia walki w World Extreme Cagefighting gdzie był mistrzem. 12 października 2006 po raz drugi obronił tytuł WEC pokonując przed czasem Amerykanina Nathana Diaza[3]. Była to jego ostatnia obrona gdyż w grudniu 2006 WEC zostało zakupione przez właściciela UFC, Zuffa. Ówcześni mistrzowie zostali przeniesieni do UFC, a pasy mistrzowskie zostały zwakowane[4].

Po zwycięstwie nad Amerykaninem Spencerem Fisherem w styczniu 2007 otrzymał szansę walki o mistrzostwo UFC wagi lekkiej. 7 lipca 2007 na UFC 73 przegrał z mistrzem Seanem Sherkiem jednogłośnie na punkty. Po walce okazało się, że obaj zawodnicy byli na dopingu co skutkowało zawieszeniami i karami finansowymi[5]. W pierwszej walce po odbyciu zawieszenia 19 lipca 2008 zmierzył się z Frankiem Edgarem z którym przegrał na punkty.

19 września 2009 przegrał przez nokaut z Tysonem Griffinem. Po tej porażce został ponownie zwolniony z organizacji[6]. Przez następne lata walczył na mniejszych galach nie notując znaczących sukcesów. W latach 2014–2015 toczył pojedynki w Rosji przegrywając m.in. z Rosjaninem Szamilem Zawurowem przez nokaut.

Problemy z prawem

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2012 został skazany na 42 miesiące pozbawienia wolności za molestowanie seksualne nieletniej dziewczyny[7]. W kwietniu 2014 został deportowany do Brazylii.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ [http://www.sherdog.com/events/WEC-19-Undisputed-3531 WEC 19 Undisputed]. sherdog.com. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
  2. ↑ [http://www.sherdog.com/events/WEC-21-Tapout-3965 WEC 21 Tapout]. sherdog.com. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
  3. ↑ [http://www.sherdog.com/events/WEC-24-Full-Force-4328 WEC 24 Full Force]. sherdog.com. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
  4. ↑ Chris Harty: 5 MMA Organizations Bought Out by UFC. therichest.com, 2014-01-16. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]. (ang.).
  5. ↑ Sean Sherk, Hermes Franca Test Positive for Steroids. mmafrenzy.com, 2007-07-19. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]. (ang.).
  6. ↑ Nick Thomas: The latest 4 UFC fighters to be released? Hermes Franca, Chris Wilson, Marcus Aurelio and Justin.... bloodyelbow.com, 2009-10-04. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
  7. ↑ UFC vet Hermes Franca sentenced to 42 months in prison. mmajunkie.com, 2012-01-07. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]