Hervé Hasquin

Hervé Hasquin
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1942
Charleroi

Minister-prezydent wspólnoty francuskiej Belgii
Okres

od 1993
do 2004

Przynależność polityczna

Ruch Reformatorski

Poprzednik

Laurette Onkelinx

Następca

Marie Arena

Odznaczenia
Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Komandor Orderu Leopolda II (Belgia) Komandor Orderu Narodowego Lwa (Senegal) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Hervé Hasquin (ur. 31 grudnia 1942 w Charleroi[1]) – belgijski i waloński polityk, historyk oraz nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, w latach 1999–2004 minister-prezydent wspólnoty francuskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia historyk, absolwent Université Libre de Bruxelles, gdzie uzyskał doktorat. Pozostał nauczycielem akademickim na tej uczelni, dochodząc do stanowiska profesora. W latach 1982–1986 pełnił funkcję rektora ULB, następnie do 1995 przewodniczył uniwersyteckiej radzie dyrektorów[1].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Reformatorsko-Liberalnej, w latach 1986–1989 był wiceprzewodniczącym tego ugrupowania, a od 1990 do 1992 jego sekretarzem generalnym[1]. Wraz z tą partią współtworzył później federacyjny Ruch Reformatorski[2]. Objął funkcję radnego w Charleroi, a także w Woluwe-Saint-Lambert (wchodząc również w skład zarządu gminy) i w Silly. W latach 1987–1995 i w 1999 zasiadał w belgijskim Senacie. W latach 1989–1999 sprawował mandat radnego Regionu Stołecznego Brukseli, a od 1995 równocześnie mandat radnego wspólnoty francuskiej[1].

Od 1995 do 1999 był ministrem rządu Regionu Stołecznego Brukseli, odpowiadając za planowanie, roboty publiczne i transport. Następnie do 2004 sprawował urząd ministra-prezydenta wspólnoty francuskiej Belgii[1]. W 2003 uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów, który objął w 2004 i wykonywał do 2007[2]. W 2008 został prezesem rządowej agencji zajmującej się wyrównywaniem szans i przeciwdziałaniem rasizmowi[3]. Kierował tą instytucją do 2011.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Hervé Hasquin. senate.be. [dostęp 2021-05-22]. (fr.).
  2. ↑ a b Hervé Hasquin. lachambre.be. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)]. (fr.).
  3. ↑ Hervé Hasquin, président du Centre pour l’Egalité des Chances. 7sur7.be, 27 czerwca 2008. [dostęp 2017-03-23]. (fr.).