Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Hilda Helene Dresen (ur. 11 maja 1896 w Kolga, zm. 5 lutego 1981 w Tallinnie) – estońska poetka, esperantystka i tłumaczka.
Hilda Helene Dresen urodziła się 11 maja 1896 r. w parafii Kolga, w okręgu Harjumaa. Była córką Eduarda i Elisabeth Tresen[1]. Pracowała jako radio-telegrafistka[2]. Jej siostra Helmi Dresen była esperantystką. Hilda nauczyła się esperanta w 1913 r. i była stałym współpracownikiem czasopisma literackiego „Literatura Mondo”. Współpracowała także z „La Nica Literatura Revuo”, „Norda Prismo”, „Monda Kulturo”, „Heroldo de Esperanto”, „La Praktiko”, „La Nova Epoko”, „La Suda Stelo”, „Fonto” i innymi czasopismami[3]. Przetłumaczyła na esperanto wiele utworów poetyckich z estońskiego, rosyjskiego, ukraińskiego i niemieckiego. Wiele tłumaczeń dla Estony Antologio wykonała z siostrą Helmi, która została zamordowana przez nazistów w 1941 r.[4]
Hilda Dresen poświęciła się głównie tłumaczeniu, równolegle starała się pisać samodzielnie utwory poetyckiej. W 1934 r. kilka jej utworów znalazło się w antologii Dwunastu Poetów (Dekdu Poetoj), wydanej w języku esperanto. Jej własny zbiór wierszy Norda Naturo ukazał się w 1967 r. Dresen jest przede wszystkim poetką, która widziała naturę niewinnymi oczami dziecka. Jej utwory promieniują ciszą i spokojem, ukazywała konkretne detale, które charakteryzują północną przyrodę z delikatnością i emocjami: srebrną brzozę, czeremchę, jeziora północne. Przetłumaczyła utwory m.in. Vladimira Beekmana, Alberta Kivikasa, Juhana Liiva, Marie Under[2][4].