Hillman Imp

Hillman Imp
Ilustracja
Producent

Rootes Group (1963–1967)
Chrysler Europe (1967–1976)

Okres produkcji

1963-1976

Miejsce produkcji

Linwood (Szkocja)[1][2]

montaż (CKD):
Australia, Filipiny, Irlandia, Kostaryka, Malezja, Malta, Nowa Zelandia, Południowa Afryka, Portugalia, Urugwaj, Wenezuela[3]

Następca

Chrysler Sunbeam

Dane techniczne
Segment

B

Typy nadwozia

2-drzwiowy sedan
2-drzwiowe coupé
3-drzwiowe kombi
3-drzwiowy van

Silniki

R4 0,9 l SOHC

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna

Napęd

tylny

Długość

3580 mm

Szerokość

1530 mm

Wysokość

1384 mm

Rozstaw osi

2082 mm

Masa własna

711 kg

Zbiornik paliwa

27 l

Dane dodatkowe
Konkurencja

Mini

Multimedia w Wikimedia Commons

Hillman Imp – subkompaktowy samochód osobowy produkowany pod marką Hillman w latach 1963-1976, początkowo przez przedsiębiorstwo Rootes Group, następnie Chrysler Europe (część koncernu Chrysler). Dostępny jako 2-drzwiowy sedan, 2-drzwiowe coupé, 3-drzwiowe kombi oraz 3-drzwiowy van[4]. Do napędu używano silników R4 o pojemności 0,9 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. Wyprodukowano 440 032 egzemplarze modelu[5]. Został zastąpiony przez Chryslera Sunbeam. W plebiscycie na Samochód Roku 1964 zajął 3. pozycję (za Roverem 2000 i Mercedesem 600)[6].

Produkcja modelu Imp odbywała się w specjalnie w tym celu otwartej fabryce w Linwood[1][2]. W momencie rozpoczęcia produkcji był to pierwszy od 35 lat samochód osobowy produkowany na terenie Szkocji[1]. Montaż pojazdów w systemie CKD odbywał się także w Australii, na Filipinach, w Irlandii, Kostaryce, Malezji, na Malcie, w Nowej Zelandii, Południowej Afryce, Portugalii, Urugwaju i Wenezueli[3].

Zaprojektowany jako konkurent dla modelu Mini produkowanego przez British Motor Corporation (BMC), Imp cieszył się popularnością na terenie Szkocji, choć odniósł jedynie umiarkowany sukces komercyjny. Samochód cechował się wysoką awaryjnością, wynikającą z wad konstrukcyjnych i problemów z jakością w procesie produkcyjnym[1].

Wersja coupé sprzedawana była pod nazwą Hillman Californian, a kombi – Hillman Husky. Modele bliźniacze sprzedawane były pod markami: Sunbeam (wersje usportowione – Imp Sport i Stiletto), Singer (wersja luksusowa – Chamois) oraz Commer (van)[4].

Dane techniczne ('63 R4 0.9)

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[7]

Silnik

[edytuj | edytuj kod]
  • R4 0,9 l (875 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC
  • Układ zasilania: gaźnik
  • Średnica cylindra × skok tłoka: 68,00 mm × 60,40 mm
  • Stopień sprężania: 10,0:1
  • Moc maksymalna: 40 KM (29 kW) przy 5000 obr./min
  • Maksymalny moment obrotowy: 71 N•m przy 2800 obr./min

Osiągi

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  • Imp Coupé
    Imp Coupé
  • Imp
    Imp
  • Imp - tył nadwozia
    Imp - tył nadwozia
  • Imp
    Imp

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d David McLean: In pictures: The story of Linwood, Scotland's legendary car plant. The Scotsman, 2021-02-16. [dostęp 2023-04-10]. (ang.).
  2. ↑ a b Imp history. The Imp Site. [dostęp 2023-04-10].
  3. ↑ a b Production Numbers. The Imp Site. [dostęp 2023-04-10]. (ang.).
  4. ↑ a b Hillman Imp and its badge-engineered cousins. The Imp Site. [dostęp 2023-04-10]. (ang.).
  5. ↑ G. Robson: A-Z of British Cars 1945-1980. Devon, UK: Herridge Books, 2006. ISBN 0-9541063-9-3. OCLC 77797747. (ang.).
  6. ↑ Previous winners - Car of the Year 1964. caroftheyear.org. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-15)]. (ang.).
  7. ↑ 1963 Hillman Imp technical specifications. carfolio.com. [dostęp 2010-06-13]. (ang.).