Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Jap. 北辰一刀流兵法) to starodawna japońska szkoła szermierki i kunsztu wojennego kategorii koryū (古流). Została założona przez Chibę Shūsaku Narimasę (千葉周作成政, 1794-1856) pod koniec okresu Edo w 1821 roku. Jej założyciel był jednym z ostatnich mistrzów, który został utytułowany jako Kensei (Święty miecza)[1].
Curriculum szkoły obejmuje kenjutsu, battōjutsu, naginata-jutsu oraz ju-jutsu. Istotą szkoły jest jednakże walka długim i krótkim mieczem (Katana i Wakizashi)[2].
Hokushin Ittō-ryū to „szkoła pojedynkowania”, która koncentruje się na prostych i szybkich technikach, unikając zbędnych ruchów. Kiri-Otoshi jest jedną z charakterystycznych technik tej szkoły. Polega ona na przełamaniu i kontroli obrony przeciwnika poprzez bardzo szybkie cięcia oraz pchnięcia mieczem na linii środkowej. Głowna idea Hokushin Ittō-ryū mówi, że idealna technika zawiera obronę oraz atak w jednym ruchu.
Charakterystycznym dla treningu jest również korzystanie z Onigote (bardzo grube rękawice treningowe), które są używane w różnych Kumitachi-kata (ćwiczeniach z partnerem)[3]. Ta metoda treningowa stała się jednak mniej popularna wraz z pojawieniem się Bogu i Shinai[4].
Hokushin Ittō-ryū jest jedną z niewielu pozostałych ryūha, które trenują Kumitachi ostrymi mieczami. Jest wymagane, aby osoba zdająca egzamin na Shihana(Chumokuroku/Menkyo), była w stanie wykonać każdą technikę kumitachi i battōjutsu prawdziwym mieczem. Jest to co prawda niebezpieczny warunek, ale zapewnia on, że umiejętności każdego Shihana są utrzymywane na bardzo wysokim poziomie.
Pod koniec okresu Bakumatsu (1853-1867) Hokushin Ittō-ryū była jedną z trzech największych i najbardziej znanych szkół w całej Japonii. Uczniowie Hokushin Ittō-ryū mieli również wielki wpływ na rozwój kendo w pod koniec XIX wieku.
Niektóre z najbardziej znanych osób:
Hokushin Ittō-ryū ma trzy stopnie nauczania:
Hokushin Ittō-ryū, jak i wiele innych koryū, zachowała swoje tradycyjne stopnie wtajemniczenia i nie używa nowoczesnych stopni jak dan czy kyu. Szkoła ta nadal wystawia Makimono (zwoje) i Inka-jō (Menjō/Certyfikaty). Pięcioma tradycyjnymi zwojami Hokushin Ittō-Ryū są:
Oprócz tego, istnieje jeszcze tak zwany Naginata Mokuroku 長刀目録, który zakłada opanowanie wszystkich technik Naginata-jutsu. Zwój Naginata Mokuroku jest zwykle wręczany wraz z Chū Mokuroku.
W okresie Edo istniały dwie główne linie przekazu. Edo-Genbukan, która została zapoczątkowana poprzez założyciela stylu Chibę Shūsaku Narimasę oraz Chiba-Dōjō, która należała do młodszego brata Chiby Sadakichiego Masamichi. Linia Edo Genbukan wygasła w połowie okresu Meiji. Linia Chiba-Dōjō istnieje jednak do dnia dzisiejszego i jest prowadzona aktualnie przez jej 7. Sōke, Ōtsuka Ryūnosuke Masatomo[4][5].
Chiba Shûnosuke Koretane był ostatnim szefem Edo-Genbukan. Jego Dojo zostało zamknięte pomiędzy 20 a 30 rokiem okresu Meiji. Dokładna Data nie jest znana[4].
Pierwszego lipca 2013 roku Ōtsuka Yōichirō Masanori został mianowany 6. Sōke Hokushin Ittō-Ryu Hyōhō. Wraz z tytułem została mu powierzona opieka nad szkołą oraz linią przekazu Chiba-Dojo.
26 marca 2016 roku Ōtsuka Yōichirō przekazał zaszczyt prowadzenia szkoły swemu przychodniemu synowi Ōtsuka Ryūnosuke ogłaszając go 7. Sōke. Ceremonia ta odbyła się w Tokio, w Hotelu Nakano Sunplaza w obecności wielu wysokich rangą gości z wielu różnych koryū oraz asocjacji kendo.
W okresie Meiji istniało wiele linii bocznych szkoły, które zostały stworzone przez uczniów obojga głównych linii przekazu. Jedna z najbardziej znanych była Tōbukan w Mito. Została ona założona przez Ozawę Torakichiego, ucznia linii Edo Genbukan.
Prosze nie mylić z Edo-Genbukan![6]