Holmberg II (Spitzer) | |
Odkrywca | |
---|---|
Dane obserwacyjne (J2000) | |
Gwiazdozbiór | |
Typ |
Im |
Rektascensja |
08h 19m 04,977s[1] |
Deklinacja |
+70° 43′ 12,11″[1] |
Odległość |
11 milionów ly |
Przesunięcie ku czerwieni |
0,000524[1] |
Jasność obserwowana |
11,1m |
Rozmiary kątowe |
7,9′ × 6,3′ |
Charakterystyka fizyczna | |
Wymiary |
30 000 ly |
Alternatywne oznaczenia | |
UGC 4305, IRAS 08140+7052, MCG +12-08-033, PGC 23324, DDO 50, KUG 0814+708, ARP 268 |
Holmberg II (również PGC 23324, UGC 4305 lub Arp 268) – galaktyka karłowata nieregularna znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy w odległości 11 milionów lat świetlnych. Została odkryta w latach 50. XX wieku przez Erika Bertila Holmberga. Galaktyka ta jest członkiem Grupy M81.
Holmberg II zawiera nadzwyczaj jasne źródło promieniowania rentgenowskiego. Oznacza to, że w galaktyce tej znajduje się średniomasywna czarna dziura o masie 25-40 mas Słońca. Czarna dziura rozświetla mgławicę o rozpiętości 100 lat świetlnych[a]. To źródło promieniowania znajduje się w środku trzech pęcherzy gazu widocznych w prawym górnym rogu zdjęcia wykonanego Advanced Camera for Surveys teleskopu Hubble’a.
Galaktyka Holmberg II zawiera ogromne pęcherze gazu. Powstały one w wyniku pełnych cykli życia następujących po sobie kolejnych pokoleń gwiazd. Holmberg II jest zbiorem regionów wypełnionych gęstym gazem. Powoduje to zarówno powstawanie nowych gwiazd, jak również rozległych prawie pustych obszarów o niskiej gęstości ciągnących się przez tysiące lat świetlnych. Ponieważ galaktyka ta nie posiada ani rozwiniętych ramion spiralnych, ani gęstego jądra, gazowe struktury tego typu mogą istnieć długo zachowując swój kształt.