Hygromiidae[1] | |||
Tryon, 1866 | |||
Okres istnienia: paleocen–dziś | |||
Przedstawiciel rodziny – ślimak kosmaty (Trochulus hispidus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
(bez rangi) | Tectipleura | ||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina |
Hygromiidae | ||
Synonimy | |||
|
Hygromiidae – rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), wcześniej opisywana jako podrodzina ślimakowatych (Helicidae). W zapisie kopalnym znana z warstw górnego paleocenu[3].
Zasięg ich występowania obejmuje Wyspy Kanaryjskie, Azory, północno-wschodnią Afrykę, Europę i rozciąga się na wschód – po środkową Azję[3][4]. W 2008 roku podawano, że w Polsce występuje 20 gatunków[5], jednak ze względu na zmiany w systematyce i wydzielenie części gatunków do rodziny Geomitridae ich liczba spadła do 15.
Ślimaki zaliczane do tej rodziny są małe lub średniej wielkości. Charakteryzują się obecnością więcej niż 2 gruczołów palczastych otwierających się powyżej woreczka strzałki miłosnej. Różnią się znacznie preferencjami siedliskowymi[5].
Rodzaje zaliczane do Hygromiidae są obecnie klasyfikowane w czterech podrodzinach[2]:
Kilku rodzajów, głównie kopalnych, nie udało się przyporządkować do żadnej z powyższych podrodzin[2]:
Rodzajem typowym rodziny jest Hygromia.
Dawniej rodzina ta była definiowana znacznie szerzej, jednak badania filogenetyczne wykazały, że nie jest monofiletyczna i najpierw wydzielono z niej rodziny Helicodontidae, Trissexodontidae i Cochlicellidae[6][a], a w 2017 roku Geomitridae[7].