Hyperolius thomensis

	Hyperolius thomensis
	Bocage, 1886
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	sitówkowate
Podrodzina	Hyperoliinae
Rodzaj	Hyperolius
Gatunek	Hyperolius thomensis
Synonimy
	Nesionixalus thomensis (Bocage, 1886); Rappia thomensis (Bocage, 1886);
	Nesionixalus thomensis (Bocage, 1886); Rappia thomensis (Bocage, 1886);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hyperolius thomensis – endemiczny gatunek płaza bezogonowego z rodziny sitówkowatych (Hyperoliidae), występujący na Wyspie Św. Tomasza. Największy przedstawiciel rodzaju Hyperolius.

Opis

Jest to duży gatunek płaza – długość ciała samców od ujścia kloaki do czubka pyska wynosi 3,6–4,1 cm, a samic 3,6–4,9 cm, co czyni go największym gatunkiem rodzaju Hyperolius – jest to przykład gigantyzmu wyspowego (ang. island gigantism), kiedy to gatunki wyspiarskie osiągają większe rozmiary niż spokrewnione taksony na kontynencie^[4]. Ciało jest dość smukłe, a głowa szersza niż dłuższa^[5]. Pysk krótki, tępo zaokrąglony^[5]. Błona bębenkowa słabo zaznaczona i okrągła^[5]. Źrenica pozioma, tęczówka złota^[5]. Brak modzeli godowych^[5]. Skóra na grzbiecie i brzuchu chropowata, a na klatce piersiowej i spodniej części kończyn gładka^[5]. Brak fałdów grzbietowo-bocznych^[5]. Grzbiet jednolicie brązowy, zielony lub zielononiebieski^[5]. Brzuch pomarańczowy z dużymi czarnymi plamkami^[5]. Palce u stop i dłoni pomarańczowe^[5].

Zasięg i siedlisko

Endemit, występuje wyłącznie na Wyspie Św. Tomasza – jednej z wysp Wysp Świętego Tomasza i Książęcej^[5]. Zasiedla lasy pierwotne, zazwyczaj na wysokościach bezwzględnych powyżej 800 m n.p.m.^[4]^[5] Zasięg występowania wynosi 642 km²^[3]. Spotykany zazwyczaj na liściach i gałęziach od jednego do ponad pięciu metrów nad ziemią^[5]. Na granicach lasów pierwotnych i wtórnych obserwuje się mieszańce H. thomensis i H. molleri^[5].

Rozmnażanie i rozwój

Nawoływanie samców osiąga częstotliwość 2338–2654 Hz^[5]. Do rozrodu dochodzi zazwyczaj w niewielkich zbiorniczkach wodnych w wywrotach, a także w zagłębieniach w drzewach^[5]. Jednorazowo składanych jest 20–40 jaj o średnicy 2–2,5 mm, z których wykluwają się kijanki^[4].

Status

Gatunek zagrożony (EN) w związku z niewielkim i poszatkowanym zasięgiem, a także degradacją środowiska naturalnego^[4]. Odławiany jest czasami i przetrzymywany jako zwierzę domowe^[4].

Przypisy

↑ Hyperolius thomensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Hyperolius thomensis Barboza du Bocage, 1886, [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-19] (ang.).
↑ ^a ^b Hyperolius thomensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pollo, César J. „Guide of Amphibians and Reptiles of São Tomé and Príncipe.” Smashwords/César J. Pollo (2017).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p AmphibiaWeb - Hyperolius thomensis [online], amphibiaweb.org [dostęp 2021-07-21] .

[itis-1] Hyperolius thomensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[asw-2] Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Hyperolius thomensis Barboza du Bocage, 1886, [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-19] (ang.).

[iucn-3] Hyperolius thomensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[:0-4] Pollo, César J. „Guide of Amphibians and Reptiles of São Tomé and Príncipe.” Smashwords/César J. Pollo (2017).

[:1-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p AmphibiaWeb - Hyperolius thomensis [online], amphibiaweb.org [dostęp 2021-07-21] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]