Strzępkoząb długokolcowy | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
strzępkoząb |
Nazwa systematyczna | |
Hyphodontia J. Erikss. Symb. bot. upsal. 16(no. 1): 101 (1958) | |
Typ nomenklatoryczny | |
Hyphodontia pallidula (Bres.) J. Erikss. 1958 |
Hyphodontia J. Erikss. (strzępkoząb) – rodzaj grzybów z rodziny Hyphodontiaceae[1].
Grzyby nadrzewne, saprotrofy o płasko rozpostartym, często rozproszonym owocniku. Wysyp zarodników biały[2]. Bazydiokarpy miękkie, w stanie suchym bardziej kruche lub twarde, białawe, kremowe lub bladoochrowe[3]. Hymenofor gładki do zębatego lub kolczastego. System strzępkowy monomityczny, wszystkie strzępki ze sprzążkami, strzępki pod skórka słabo dekstrynoidalne i wyraźnie cyjanofilne. Cystydy dwóch rodzajów:
Podstawki niemal cylindryczne ze zwężeniem na środku, z 4 sterygmami i sprzążką bazalną. Bazydiospory elipsoidalne lub prawie kuliste, gładkie, cienkościenne, nieamyloidalne, niecyjanofilne. Grzyby kortycjoidalne[4].
Dawniej do rodzaju Hyphodontia zaliczano dużą liczbę gatunków z wieloma sterylnymi elementami w hymenium, później wiele z nich włączono do nowych rodzajów[4].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hyphodontiaceae, Hymenochaetales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonimy naukowe: Chaetoporellus Bondartsev & Singer, in Singer, Chaetoporellus Bondartsev & Singer, Grandinia Fr., Hydnellum P. Karst., Kneiffiella P. Karst[5].
Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 1973 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako kolczak, żagiew, palczak, gradówka, nalotek, zadrzak, huba, powłocznik, włosaczek, drewniczek, strzępkoskórka, drewniczka, strzępnik[6].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Nazwy polskie i wykaz gatunków według Władysława Wojewody (bez przypisów)[6] i innych (z przypisem)[7].