Mgławica Trąba Słonia w IC 1396 | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
sierpień 1893 |
Dane obserwacyjne (J2000) | |
Gwiazdozbiór | |
Typ |
otwarta, typ IV 3 m n |
Rektascensja |
21h 38m 08,7s[1] |
Deklinacja |
+57° 26′ 48″[1] |
Odległość |
3000 lat świetlnych (920 pc) |
Jasność obserwowana |
3,5 m |
Rozmiar kątowy |
170' × 140'[2] |
Charakterystyka fizyczna | |
Liczba gwiazd |
50 |
Alternatywne oznaczenia | |
Cr 439, Tr 37, Lund 995, OCL-222 |
IC 1396 – gromada otwarta, powiązana z otaczającą ją mgławicą emisyjną. Obiekt znajduje się w gwiazdozbiorze Cefeusza. Została odkryta w sierpniu 1893 roku przez Edwarda Barnarda[2].
Gromada ta jest jedną z największych widocznych na niebie, jej widoczna średnica kątowa jest prawie trzy razy większa niż średnica kątowa Księżyca. IC 1396 możliwa jest do zaobserwowania przez teleskop o średnicy 10 cm lub większej przy użyciu jak najmniejszego powiększenia.
IC 1396 rozciąga się na setki lat świetlnych. Choć posiada tak spore rozmiary, jest to mgławica słabo widoczna. W mgławicy tej świecący kosmiczny gaz miesza się z ciemnymi chmurami pyłowymi, z których najbardziej znana jest Mgławica Trąba Słonia. Na krawędzi IC 1396 znajduje się nadolbrzym Gwiazda Granat, a mgławica należąca do kompleksu otacza znajdującą się blisko centrum gwiazdę wielokrotną Struve 2816. W obszarze gromady IC 1396, odległym od Ziemi o 3000 lat świetlnych, formują się gwiazdy.