I Am Kloot podczas koncertu w Amsterdamie w sierpniu 2011 roku. | |
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
indie, indie rock[1] |
Aktywność |
1999 – 2016 |
Wydawnictwo |
Shepherd Moon[2], |
Powiązania |
Elbow |
Skład | |
John Harold Arnold Bramwell, Andy Hargreaves, Peter Jobson | |
Współpracownicy | |
Richard Knowles (realizator głównego nagłośnienia na koncertach I Am Kloot)[3] | |
Strona internetowa |
I Am Kloot – angielska grupa muzyczna założona w 1999 w Manchesterze. Twórczość zespołu oscyluje w granicach indie rocka, folk rocka, rocka alternatywnego oraz piosenki poetyckiej. I Am Kloot tworzyli:
Warstwę muzyczną I Am Kloot cechuje nastrój melancholijny, romantyczny, na starszych albumach czasem również agresywny i mroczny. W podobnej atmosferze utrzymane są teksty piosenek, nierzadko okraszone ironią (oraz autoironią) jak i czarnym humorem. Magazyn New Musical Express określił je – w 2001 roku, odnosząc się do debiutanckiego albumu grupy – jako poetyckie, szczere i prowokujące, a ich autora, Johna Bramwella, nazwał mistrzem metafor i postawił obok takich twórców jak Morrissey i Stuart Murdoch[4]. Wokalista I Am Kloot posiada niepospolity, wyrazisty głos. Grupa została nominowana w 2010 roku do nagrody Mercury Prize.
Nazwa zespołu jest nawiązaniem do dwóch filmów: Klute (1971, reż. Alan J. Pakula) oraz Spartakus (1960, reż. Stanley Kubrick), z którego do historii kina przeszła scena, w której tytułowy bohater wydaje okrzyk „Ja jestem Spartakusem!” (ang. I am Spartacus!), wybierając w tym samym śmierć zamiast zdrady[5].
We wczesnych latach 90. John Bramwell występował wraz z Bryanem Glancym w grupie The Mouth[6]. Glancy (ur. 1966, zm. 2006) był manchesterskim muzykiem (gitarzystą, wokalistą i autorem piosenek), dobrze znanym w tamtejszym środowisku muzycznym[6][7]. Po jego śmierci grupa I Am Kloot zadedykowała mu album I Am Kloot Play Moolah Rouge, a grupa Elbow – The Seldom Seen Kid (więcej szczegółów w artykułach o poszczególnych albumach).
W latach 1997–1999 Bramwell pracował jako organizator koncertów w manchesterskim klubie Night & Day Café[8]. Peter Jobson poznał się z nim, gdy szukał tam pracy[9][10].
Przez rok trio – John Bramwell, Andy Hargreaves i Peter Jobson – grało u boku Glancy'ego[11]. Rola Johna ograniczała się przeważnie do gry na gitarze i śpiewania chórków[11].
Pierwsze próby grupy I Am Kloot odbywały się w piwnicy Petera[11][9][12]. Muzycy musieli zachować ciszę, by nie przeszkadzać sąsiadom. Fakt ten sprawił, że grupa zaczęła grać lżejszą muzykę[12].
Swój pierwszy koncert zagrali 19 sierpnia 1999 roku we wspomnianym klubie Night & Day Café[13][14].
Produkcji debiutanckiego nagrania zespołu oraz poprzedzających i promujących go singli podjął się wieloletni znajomy Bramwella[2] i Jobsona[15], Guy Garvey. Bryan Glancy zapoznał Garveya z Bramwellem jeszcze we wczesnych latach 90., gdy grali razem w The Mouth[2].
Pożyczki w wysokości 1000 funtów na wydanie pierwszego singla udzielił im Guy Lovelady – właściciel niezależnej manchesterskiej wytwórni Ugly Man Records[16]. Płyty zostały wytłoczone na terenie byłej Czechosłowacji[12]. Następnie, Peter Jobson[12] z pomocą Johna Bramwella ręcznie nanieśli nadruki na okładki[10].
Na pierwszy singiel, wydany nakładem wytwórni Ugly Man Records, wybrano dwa utwory (tzw. podwójna strona A): „Titanic” oraz „To You”. Wydany został 1 listopada 1999 roku w Manchesterze, a na terenie całego kraju 15 grudnia 1999. Grupa I Am Kloot zaczęła zdobywać rozgłos m.in. za sprawą niecodziennych koncertów, podczas których muzykom zdarzało się obrzucić publiczność owocami czy też zaprosić na scenę grupę tancerek[17].
Kolejnym singlem, również wydanym przez Ugly Man Records, był „Twist”/„86 TV's”, który został wydany w Manchesterze 14 lutego (walentynki) 2000. Zespołem I Am Kloot zainteresowała się wytwórnia We Love You, będąca oddziałem londyńskiej niezależnej wytwórni Wall of Sound[16]. 1 maja 2000, nakładem We Love You, singel „Twist”/„86 TV's” ukazał się na terenie całego kraju. Utwór „Twist” szybko został uznany za manchesterską klasykę[17]. Z piosenką tą wiąże się także historia porozwieszanych przez zespół na terenie Manchesteru, pomazanych czerwoną farbą plakatów zawierających dwuznaczny cytat z piosenki „Twist” (There's blood on your legs, I love you – „Na twoich nogach jest krew, kocham cię”), które wywołały protesty niektórych mieszkańców[18].
19 marca 2000, na kompilacji We Love You... So Love Us Too (różni wykonawcy, wyd. We Love You), zamieszczono premierowy utwór pt. „Over My Shoulder”[19].
Swój pierwszy koncert poza granicami Wielkiej Brytanii zagrali 12 sierpnia 2000 na szwedzkim festiwalu muzycznym Emmaboda[10][13]. Kolejny zagraniczny występ odbył się pół roku później, w walentynki 2001 roku, w paryskim La Boule Noire[10][13] (jednakże zespół na swoich oficjalnych stronach podaje, że to on odbył się jako pierwszy).
26 lutego 2001 wytwórnia We Love You wydała singiel „Dark Star”, a miesiąc później – 26 marca, pierwszą płytę długogrającą, zatytułowaną Natural History. Album wywołał zachwyt krytyków[20][17]. Johna Bramwella uznano za jednego z ciekawszych autorów swojego pokolenia[17], a cały zespół prasa zaklasyfikowała do nurtu New Acoustic Movement[16].
Zaledwie kilka tygodni po premierze Natural History, wytwórnia We Love You popadła w kłopoty finansowe, przez co na pewien czas sprzedaż albumu na terenie Wielkiej Brytanii została wstrzymana[21]. 25 czerwca 2001 roku został wydany singel „Morning Rain”.
Później grupa związała się z wytwórnią The Echo Label, nakładem której, 15 września 2003 roku ukazał się ich drugi album studyjny, zatytułowany I Am Kloot.
Zespół chciał, by jednym z singli promujących płytę był utwór „Proof” (którego wersja demo wydana została wcześniej jako strona B singla „Morning Rain”), jednak decyzją wytwórni singel udostępniono jedynie jako digital download (wyd. 21 czerwca 2004 roku). W teledysku do tego utworu, wyreżyserowanym przez Krishnę Stotta, wystąpił Christopher Eccleston[22][23]. Wideoklip osiągnął popularność m.in. na kanale MTV2, ze względu na nietypowy charakter ujęć – widać w nim tylko ramiona oraz twarz Ecclestona, której wyraz przechodzi stopniowo od smutku do szerokiego uśmiechu[24]. Singel, a także teledysk, były dostępne na stronie internetowej zespołu oraz wytwórni Echo[24]. W teledysku do singla „3 Feet Tall” (2003), również promującego album I Am Kloot, wystąpiła żeńska grupa taneczna El Troupe.
Recenzje płyty I Am Kloot były entuzjastyczne, a grupę określono mianem „alternatywnych geniuszy”[17]. Zespół został nazwany przez dziennik The Sun „najlepiej skrywanym sekretem brytyjskiej muzyki niezależnej”[25]. Było to spowodowane tym, że grupa zdobyła niewspółmiernie małą popularność w stosunku do entuzjazmu, jaki wzbudziła wśród krytyków muzycznych, o czym świadczy chociażby opinia Time Out: „jeśli aplauzy krytyki zmienić by w sprzedane egzemplarze albumów, I Am Kloot byliby wożeni w karocach zrobionych ze złotych płyt”[25].
Pomimo tego niedocenienia, grupa I Am Kloot stała się rozpoznawana jako zespół grający emocjonujące, poruszające koncerty[11]. Publiczność bywała zaskoczona siłą brzmienia tego tria[9], a regularne koncertowanie pozwoliło im na zbudowanie silnej grupy oddanych fanów.
25 stycznia 2005[26] płyta I Am Kloot została pierwszym[14] albumem tego zespołu wydanym w Stanach Zjednoczonych. W marcu 2005 I Am Kloot odbyli swoją pierwszą trasę koncertową po tym kraju[14][26].
Data wydania trzeciego albumu studyjnego, Gods and Monsters, to 11 kwietnia 2005. Nagrania miały miejsce w Moolah Rouge Studios w Stockport. Na płycie znalazł się, wspomniany wyżej, utwór „Over My Shoulder” i został wydany 21 marca 2005 roku jako singiel promujący album. Planowano by kolejnym singlem stał się utwór zamykający album („I Believe”), lecz wytwórnia Echo, podobnie jak w przypadku „Proof”, ograniczyła jego wydanie do formy internetowej. Zespół postanowił opuścić wytwórnię uzasadniając to posunięcie brakiem finansowego wsparcia ze strony Echo[27][28]. Firma Echo wciąż posiada prawa autorskie do płyty grupy I Am Kloot wydanych do tamtego czasu, co utrudnia próby wznowienia ich wydań[20].
Po zerwaniu współpracy z wydawnictwem Echo, zespół związał się ze Skinny Dog Records – wytwórnią, do której założycieli należą m.in. Peter Jobson i Guy Garvey. 21 listopada 2005 roku, nakładem tejże wytwórni, został wydany singiel „Maybe I Should”, na którego stronie B znalazł się utwór „Strange Little Girl”. Za produkcję odpowiadali dwaj członkowie grupy Elbow – Guy Garvey i Craig Potter[29].
30 października 2006 roku do sprzedaży trafił album pt. BBC Radio 1 John Peel Sessions, zawierający nagrania zarejestrowane w dwóch sesjach na potrzeby audycji Johna Peela. Pierwszą sesję nagrano 18 lipca 2001, drugą zaś 5 lutego 2004 roku (wyemitowano ją 11 marca 2004)[30][31].
W późniejszych latach John Bramwell będzie wspominał rok 2006 jako wyjątkowo trudny dla zespołu, zmagającego się w tamtym czasie z problemami finansowymi (po w/w rozstaniu z Echo). Członkowie I Am Kloot dysponowali mocno ograniczonymi funduszami na nagranie kolejnego albumu studyjnego. Płyta, zatytułowana I Am Kloot Play Moolah Rouge, miała swoją prapremierę jesienią 2007 roku. Była wówczas dostępna jedynie jako edycja limitowana do 2 tys. sztuk, a jej sprzedaż odbywała się wyłącznie na koncertach zespołu od 24 listopada 2007 roku. Oficjalnego wydania album doczekał się po kilku miesiącach, 14 kwietnia 2008 roku. Sesja nagraniowa odbyła się, jak w przypadku albumu Gods and Monsters, w Moolah Rouge Studios i trwała zaledwie dwa dni[11]. Prowadzący studio bracia: Norman (który wcześniej zagrał w dwóch utworach na albumie Gods and Monsters) i Colin McLeod, wzięli udział w tworzeniu albumu jako współproducenci muzyczni, a także jako muzycy. Zagrali oni również jako muzycy gościnni na trasie koncertowej promującej ten album. Z kolei John Bramwell i Peter Jobson wystąpili gościnnie na albumie Rise up & be thankful! (2008) grupy Bigfinn, do której należą m.in. bracia McLeod[32].
Jesienią 2009 roku wydania doczekała się 2-płytowa kompilacja pod tytułem B, zawierająca strony B singli, rzadkie oraz wcześniej niepublikowane utwory. Od 16 września 2009 album dostępny jest podczas koncertów zespołu, a od 5 października 2009 także za pośrednictwem Townsend Records[33]. „Oficjalnie” album ukazał się 2 listopada 2009
W 2009 roku zespół rozpoczął również rozmowy z Ianem McAndrew – dyrektorem generalnym i założycielem Wildlife Entertainment Ltd (wiodąca na rynku brytyjskim firma zajmująca się managementem artystów[34]), menedżerem grupy Arctic Monkeys oraz Milesa Kane'a[20]. Ian McAndrew pomógł grupie I Am Kloot założyć własną wytwórnię o nazwie Shepherd Moon, co z kolei zaowocowało współpracą z niedawno powstałym EMI Label Services[20].
8 maja 2010 grupa I Am Kloot wzięła udział w nagrywaniu albumu koncertowego The Day of the Idiot, na który złożyły się covery utworów z płyty The Idiot Iggy'ego Popa[35]. Wydarzenie to miało miejsce w The Heritage Centre w Macclesfield, w ramach Un-convention Factory[35]. I Am Kloot wykonali utwór „Nightclubbing”[35]. Pozostałe grupy biorące udział w wydarzeniu to: Reverend Soundsystem, Young Fathers, Gallops, The Virginmarys, Louis Barabbas & The Bedlam Six, New Education oraz The Whip[35]. Album udostępniono do odsłuchu na portalu SoundCloud[35].
1 czerwca 2010 miała miejsce internetowa premiera singla „Northern Skies”/„Lately”[36]. Promował on kolejny album grupy, zatytułowany Sky at Night, wydany 5 lipca 2010 nakładem wspomnianej wytwórni Shepherd Moon[2][37]. Tak jak w przypadku singla „Maybe I Should”, produkcją zajęli się Guy Garvey i Craig Potter[2][37]. W teledysku do utworu „Northern Skies”, obok zespołu I Am Kloot, wystąpił ponownie Christopher Eccleston.
11 lipca 2010 płyta Sky at Night zadebiutowała na 24 miejscu notowania tygodniowego UK Albums Chart[38][39]. 20 lipca 2010 znalazła się na liście albumów nominowanych do Mercury Prize 2010[40]. Nominacja ta przyczyniła się do zwiększenia popularności grupy w Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii.
W porównaniu do poprzednich dokonań I Am Kloot, płyta Sky at Night okazała się zdecydowanie mniej rockowa, najbardziej spójna, z położonym większym naciskiem na dopracowanie produkcyjne. Jest przy tym bogata brzmieniowo, z teatralnymi aranżacjami oraz gościnnym udziałem różnych muzyków. Na albumie Sky at Night zamieszczono m.in. nową wersję utworu „Proof”, która to 6 września 2010 została drugim singlem promującym wydawnictwo[41]. Do jego promocji wykorzystano teledysk z 2003 roku, podkładając pod niego nowe nagranie. Na kolejny singel wybrano utwór „Fingerprints”, którego premiera odbyła się 5 listopada 2010 w serwisie internetowym iTunes[42].
19 stycznia 2011, w Buxton Opera House (znajdującym się w Buxton w hrabstwie Derbyshire), I Am Kloot zagrali swój pierwszy koncert dla siedzącej publiczności[43]. W lutym 2011 zagrali po raz pierwszy w Australii[44].
W 2012 roku grupa I Am Kloot ofiarowała specjalną wersję piosenki „Bigger Wheels” na kompilację Thirty One[45][46]. Album ukazał się 12 marca 2012[46] nakładem The Factory Foundation[45] na potrzeby akcji charytatywnej CALM: Campaign Against Living Miserably. Campaign Against Living Miserably, czyli „kampania przeciwko życiu w rozpaczy”[47], poświęcona jest zwalczaniu wysokiego współczynnika samobójstw wśród młodych mężczyzn w Wielkiej Brytanii. Na kompilację złożyły się nagrania manchesterskich artystów, w tym m.in. grupy Elbow, Noel Gallagher's High Flying Birds, Everything Everything czy The Whip[45][46].
Jesienią 2012 rozpoczęła się promocja szóstego studyjnego albumu grupy I Am Kloot, zatytułowanego Let It All In. 1 października 2012 odbyła się radiowa premiera piosenki „Hold Back the Night” oraz premiera teledysku do niej[48][49]. Singel „Hold Back the Night” został wydany w listopadzie 2012 w formie downloadu oraz na limitowanej ilości 7-calowych płyt gramofonowych. 26 listopada 2012 odbyła się premiera teledysku do utworu „These Days Are Mine”[50]. W styczniu 2013 singel „These Days Are Mine” ukazał się jako download oraz w limitowanym nakładzie na 7-calowym winylu. Oficjalna data wydania albumu Let It All In to 21 stycznia 2013[51]. 27 stycznia album zadebiutował na 10 miejscu notowania tygodniowego UK Albums Chart[52]
8 lutego 2013 miał swoją premierę teledysk do piosenki „Some Better Day”, w którym w głównej roli wystąpił brytyjski aktor John Simm (Human Traffic, Życie na Marsie)[53].
11 lutego 2013 grupa I Am Kloot wzięła udział w sesji 12 Hours to Please Me zorganizowanej w Abbey Road Studios przez BBC Radio 2 i upamiętniającej 50-lecie nagrania Please Please Me – debiutanckiego albumu grupy The Beatles[54]. Tak jak The Beatles nagrali swój album 11 lutego 1963 w ciągu 12 godzin, tak zaproszeni 50 lat później do Abbey Road Studios artyści mieli tylko 12 godzin na nagranie swoich coverów[54]. W wydarzeniu wzięli udział m.in. Joss Stone, Graham Coxon, Mick Hucknall, Gabrielle Aplin oraz grupa Stereophonics[54]. I Am Kloot wykonali utwór „Chains”[55]. 15 lutego 2013 telewizja BBC Four wyemitowała film The Beatles' Please Please Me: Remaking a Classic dokumentujący przebieg tej sesji[54].
22 maja 2014, na kanale BBC One swoją premierę miał miniserial telewizyjny From There to Here produkcji BBC, do którego grupa I Am Kloot skomponowała ścieżkę dźwiękową[56]. Album z tą muzyką ukazał się 24 listopada 2014[57][58].
6 kwietnia 2015 swoją premierę miała płyta Fast Food brytyjskiej piosenkarki Nadine Shah. W nagrywaniu albumu wziął udział Peter Jobson (jako gitarzysta basowy). Nagrania odbywały się w londyńskim studiu The Pool pod okiem Bena Hilliera. Wcześniej, późną jesienią 2013, Jobson towarzyszył Shah jako basista podczas jej europejskiej trasy koncertowej.
13 kwietnia 2015, nakładem wytwórni Walk Tall Recordings/PIAS ukazał się pierwszy w dyskografii I Am Kloot album koncertowy, zatytułowany Hold Back the Night[59][60].
Ostatnie koncerty I Am Kloot miały miejsce w 2016 roku. W listopadzie 2017 w brytyjskim The Press ukazały się fragmenty wywiadu, w którym John Bramwell przyznał, że zespół zawiesił działalność[61].
Miłośnikiem twórczości Johna Bramwella określa się m.in. Pete Doherty[25][62].
Guy Garvey wymienia wokalistę I Am Kloot jako jednego z artystów, którzy wywarli na niego największy wpływ[2].
Fanem grupy I Am Kloot jest również Danny Boyle[63]. Umieścił on jeden z utworów zespołu na ścieżce dźwiękowej do filmu W stronę słońca (patrz: szczegóły). Reżyser poznał muzykę I Am Kloot dzięki swojej córce, która podczas studiów często chodziła na manchesterskie koncerty zespołu[64]. Danny Boyle z kolei zapoznał z twórczością I Am Kloot Franka Cottrella Boyce'a – brytyjskiego scenarzystę i pisarza, który także stał się ich fanem[65]. W 2010 roku, przed premierą płyty Sky at Night, Cottrell Boyce wystosował list otwarty, w którym zarekomendował album[65][66].
Z kolei Christopher Eccleston (Więzy miłości, Doktor Who), „zakochał się” w grupie I Am Kloot po obejrzeniu jednego z ich koncertów w manchesterskim klubie Night & Day Café we wrześniu 2003 roku[22][23]. Aktor wystąpił w teledyskach do utworów „Proof” (2003) oraz „Northern Skies” (2010).
Inny brytyjski aktor będący fanem I Am Kloot to John Simm (Human Traffic, Życie na Marsie). W styczniu 2013 wziął on udział w nagrywaniu teledysku do singla „Some Better Day”[67].
Grupa wystąpiła w Polsce 9 listopada 2008 roku w katowickim Jazz Clubie Hipnoza, na Wieczorze Muzyki Alternatywnej, w ramach XVII Górnośląskiego Festiwalu Sztuki Kameralnej Ars Cameralis[68]. Z zespołem zagrali bracia Colin i Norman McLeod. Przed I Am Kloot wystąpili kolejno Muariolanza oraz Whip (Jason Merritt, USA).
15 maja 2010 zespół wystąpił ponownie w Katowicach, w klubie muzycznym Cogitatur w ramach Katowice: Projekt Europa (inauguracja katowickich starań o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016)[69][70]. Bracia McLeod ponownie wspierali zespół – tym razem jako część 5-osobowego składu grupy Bigfinn, supportującej I Am Kloot.
Utwory I Am Kloot wykorzystano w m.in. następujących produkcjach:
Tytuł produkcji | Typ produkcji | Data premiery | Wykorzystane utwory | Uwagi |
---|---|---|---|---|
First Broadcast | dokument sportowy (film deskorolkowy) | 2001 | „To You”[83] | First Broadcast to wydawnictwo poświęcone skateboardingowi, wydane przez Blueprint Skateboards[83]. Składa się na nie kilkanaście krótkich filmów deskorolkowowych. „To You” stanowi ścieżkę dźwiękową do jednego z nich. |
Nauczyciele 2 (Teachers 2) | odcinek serialu telewizyjnego | 2002 | „To You”[71] | Druga seria brytyjskiego sitcomu. Utwór „To You” znajduje się również na albumie ze ścieżką dźwiękową do niego (Teachers 2: Back to School, 2002)[71]. |
Nauczyciele 3 (Teachers 3) | odcinek serialu telewizyjnego | 2003 | „Bigger Wheels”[71] | Utwór „Bigger Wheels” znajduje się również na albumie ze ścieżką dźwiękową (Teachers 3: A New Term, 2002)[71]. |
Życie na fali (The O.C.), seria 1, odcinek 18: The Truth[84][85] | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[84][85] | 14 lutego 2004„3 Feet Tall”[84][85] | |
Pogoda na miłość (One Tree Hill), seria 2, odcinek 7: Let the Reigns Go Loose[84][85] | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[84][85] | 2 listopada 2004„Proof”[84][85] | |
Król rzeki (The River King, reż. Nick Willing) | film fabularny | (dts) | 19 września 2005„Life in a Day” (wersja live)[84] | |
Pogoda na miłość (One Tree Hill), seria 3, odcinek 11: Return of the Future[84][85] | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[84][85] | 18 stycznia 2006„Over My Shoulder”[84][85] | |
Śniegowe ciastko (Snow Cake, reż. Marc Evans) | film fabularny | (dts) | 8 września 2006„The Same Deep Water as Me”[84] | |
Sześć stopni oddalenia (Six Degrees), seria 1, odcinek 3: A New Light[85] | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[85] | 5 października 2006„Astray”[85] | |
Szukając miłości (Broken English, reż. Zoe R. Cassavetes) | film fabularny | (dts) | 20 stycznia 2007„Loch” | „Loch” znajduje się również na albumie ze ścieżką dźwiękową (Broken English)[86]. |
Droga donikąd (Gone, reż. Ringan Ledwidge) | film fabularny | (dts)[87] | 21 lutego 2007„I Believe”[84] | „I Believe” wykorzystano także w zwiastunie filmu[87]. |
W stronę słońca (Sunshine, reż. Danny Boyle) | film fabularny | (dts) | 23 marca 2007„Avenue of Hope”[84] | „Avenue of Hope” znajduje się również na albumie ze ścieżką dźwiękową (Sunshine: Music from the Motion Picture, 2008)[88]. |
Karl Pilkington: Satisfied Fool (reż. Karl Pilkington) | dokument telewizyjny | (dts)[89] | 22 października 2007„Proof”[89] | Karl Pilkington: Satisfied Fool to krótkometrażowy dokument wyemitowany 22 października 2007 przez stację Channel 4 jako część serii Comedy Lab[89]. |
„3 Feet Tall”[89] | ||||
Wszyscy mają się dobrze (Everybody's Fine, reż. Kirk Jones) | film fabularny | (dts) | 3 listopada 2009„No Fear of Falling”[90] | Reżyser pragnął umieścić w filmie więcej utworów I Am Kloot, jednak nie zgodzili się na to producenci[91]. Wiosną 2010 Kirk Jones nakręcił krótki film dokumentujący pobyt grupy I Am Kloot w Berlinie. |
Married Single Other, odcinek 4: Chink | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[92] | 15 marca 2010„Bigger Wheels” | Married Single Other to brytyjski sześcioodcinkowy telewizyjny serial obyczajowy. |
Married Single Other, odcinek 6: Catnip | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[92][93] | 29 marca 2010„Because”[93] | zob. odcinek 4 |
Pogoda na miłość (One Tree Hill), seria 8, odcinek 3: The Space In Between | odcinek serialu telewizyjnego | (dts)[85] | 28 września 2010„I Still Do”[85] | |
Fast Track, odcinek pt. InFlight Entertainment | odcinek serialu telewizyjnego | (dts) | 1 października 2011„Fingerprints” | Fast Track to cykliczny program informacyjny dla podróżnych, produkcji BBC World News. |
Reflection (reż. Sharon Lock) | film krótkometrażowy | 2011 | „I Still Do”[94][95] | Reflection to animowany film krótkometrażowy produkcji nagrodzonego Oskarem studia Framestore i Inflammable Films[94]. Utwór „I Still Do” stanowi tło całego filmu. |
Monroe, seria 1, odcinek 1 | odcinek serialu telewizyjnego | (dts) | 10 marca 2011„Radiation” | W tle otwierającej odcinek sceny operacji mózgu u dziecka. |
Monroe, seria 2, odcinek 2 | odcinek serialu telewizyjnego | (dts) | 8 października 2012„Same Shoes” | |
Monroe, seria 2, odcinek 4 | odcinek serialu telewizyjnego | (dts) | 22 października 2012„I Still Do” | Jako ilustracja scen zamykających odcinek. |
From There to Here (reż. James Strong) | miniserial telewizyjny | (dts)[56] | 22 maja 2014Grupa I Am Kloot jest autorem ścieżki dźwiękowej[56][96]. |
Tytuł | Reżyseria | Rok | Uwagi |
---|---|---|---|
„Morning Rain” | Caswell Coggins[97] | 2001 | |
„Life in a Day” | Krishna Stott | 2003 | |
„3 Feet Tall” | Sam Brown[97] | 2003 | Produkcja: Flynn Productions[97]. Teledysk z udziałem manchesterskiej grupy tanecznej Troupe |
„Proof” | Krishna Stott | 2003 | W teledysku wystąpił Christopher Eccleston |
„From Your Favourite Sky” | Krishna Stott | 2004 | |
„Over My Shoulder” | 2005 | Produkcja: Mocha Productions[98] | |
„Northern Skies” | 2010 | Produkcja: Mocha Productions[98]. W wideoklipie wystąpił Christopher Eccleston[98]. | |
„Hold Back the Night” | Bentley & Stafford[99] | 2012 | Produkcja: Gareth Thomas / HSI London[99] |
„These Days Are Mine” | 2012 | ||
„Some Better Day” | Bentley & Stafford[97] | 2013 | W teledysku wystąpił John Simm[97]. Produkcja: Gareth Thomas / HSI London[97]. |