Delegacja syryjska na spotkaniu z prezydentem Francji Charlesem de Gaulle'em | |
Data i miejsce urodzenia |
1925 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
minister zdrowia | |
Okres |
od 1963 |
Przynależność polityczna | |
minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 1965 |
Przynależność polityczna |
Partia Baas |
Ibrahim Machus (ur. 1925, zm. 2013[1]) – syryjski lekarz i polityk, minister spraw zagranicznych Syrii w latach 1965–1967
Studiował medycynę na Uniwersytecie Damasceńskim. Jako student wziął ochotniczo w wojnie izraelsko-arabskiej w latach 1948-1949, jako członek personelu medycznego. Po wojnie ukończył studia i w 1954 udał się do Algierii, by wziąć udział w wojnie o niepodległość Algierii jako lekarz polowy. Był członkiem partii Baas[2].
Po zamachu stanu przeprowadzonym w 1963 przez Komitet Wojskowy partii Baas Machus wszedł do rządu Salah ad-Dina al-Bitara jako minister zdrowia. W rządzie Amina al-Hafiza, działającym między listopadem 1964 a majem 1965, zachował stanowisko. We wrześniu 1965 został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych w rządzie Jusufa Zu’ajjina[2], który również był lekarzem polowym podczas wojny algierskiej[2]. Wszedł również do Przywództwa Regionalnego partii Baas[2].
Jego pozycja w syryjskiej elicie władzy wzrosła po zamachu stanu 23 lutego 1966, w wyniku którego radykalna frakcja partii Baas z Hafizem al-Asadem i Salahem Dżadidem na czele odsunęła od władzy umiarkowanych baasistów. Machus (popierany przez Dżadida[2][3]) pozostał ministrem spraw zagranicznych i był jednym z najbardziej wpływowych polityków[4].
W czerwcu 1967 Machus odbył podróż do kilku krajów europejskich, gdzie starał się zdobyć poparcie dla Syrii w konflikcie z Izraelem. Nic jednak nie uzyskał; gdy Syria poniosła klęskę w wojnie sześciodniowej, Machus podał się do dymisji[2]. Jego pozycja uległa osłabieniu; dotyczyło to całego radykalnego rządu syryjskiego[4]. W marcu 1968 Machus został kierownikiem Biura ds. Chłopów, w ramach którego kontynuował wdrażanie w kraju reformy rolnej. Po zamachu stanu przeprowadzonym w listopadzie 1970 przez Hafiza al-Asada, jako działacz obalonej frakcji radykalnej zbiegł do Algierii. Tam wrócił do praktyki lekarskiej, pracował przez wiele lat w szpitalu Mustafy Paszy w Algierze[2].