Igor Śmiałowski

Igor Śmiałowski
	; Igor Śmiałowski w spektaklu „Panna mężatka”; Teatr Narodowy w Warszawie, marzec 1953
Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1917 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 2006 ; Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Danuta Sieragowska
Lata aktywności	1940–2000
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Igor Śmiałowski-Smirnow (ur. 20 czerwca 1917 w Moskwie, zm. 16 czerwca 2006 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości mieszkał wraz z rodzicami w Wilnie i tam ukończył Państwowe Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Po maturze wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych, którą porzucił na rzecz Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie (obecnie Jużnyj Wajennyj Garadok) k. Brześcia.

W 1938 dostał skierowanie do fabryki zbrojeniowej w Starachowicach. W obronie Polski we wrześniu 1939 był żołnierzem 1 Baterii Motorowej Artylerii Przeciwlotniczej 1 Dywizji Piechoty Legionów. Absolwent tajnej szkoły aktorskiej (Studio Dramatyczne) w Wilnie (1940), w tym samym roku debiutował w kabarecie Ksantypa Janusza Minkiewicza.

Aktor (od 1945) teatrów Białegostoku, Krakowa, Katowic i Łodzi, (od 1948) teatrów warszawskich, m.in. Polskiego, Syreny, Rozmaitości i Narodowego. Występował również w Teatrze Polskiego Radia, Teatrze Telewizji oraz w Kabarecie „Wagabunda”^[2].

Po raz ostatni pojawił się na ekranach w 2000 jako hrabia Alfred Bizanc w ostatniej części serialu Dom. Autor zbiorów anegdot teatralnych Igor Śmiałowski opowiada i Igoraszki z Melpomeną oraz wspomnienia Cała wstecz.

Od 1945 do śmierci był żonaty z Danutą^[3].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 117-2-8)^[4].

Filmografia (wybór)

Ostatni etap (1947) – oficer SS
Miasto nieujarzmione (1950) – Andrzej, bojowiec AL
Młodość Chopina – Tytus Woyciechowski, przyjaciel Chopina
Warszawska syrena (1955) – kowal Warsz
Rodzina Milcarków (1962) – pułkownik Harold Percival
Mistrz (1966) – gestapowiec
Don Gabriel (1966) – doktor Stanisław Dog-Leśniewski
Stawka większa niż życie (serial telewizyjny odc. 3, 1967–1968) – inżynier Erwin Reil
Chłopi (serial telewizyjny, 1967–1968) – dziedzic
Epilog norymberski (1970) – generał Erwin Lahousen, współpracownik Canarisa, świadek oskarżenia
Gniewko, syn rybaka (1970) – wielmoża z otoczenia Łokietka (odc. 2)
Akcja V – polski major
Lalka (serial telewizyjny, 1977) – książę
Żołnierze wolności (1977) – gen. Władysław Sikorski
Kariera Nikodema Dyzmy (serial telewizyjny, 1980) – książę Roztocki
Polonia Restituta (1980) – gen. Hans Hartwig von Beseler, gubernator Warszawy
Zamach stanu (1980) – Aleksander Meysztowicz
Znachor (1981) – hrabia Czyński, ojciec Leszka
Dolina Issy (1982) – ksiądz Monkiewicz, następca księdza Peikswy
Śmieciarz (1987) – profesor (odc. 1)
Modrzejewska (1989) – Dezydery Chłapowski
Awantura o Basię (1995) – profesor Mendelson, neurolog
Awantura o Basię (1996) – profesor Mendelson, neurolog (odc. 11)
Dom (serial telewizyjny, 1980–2000) – hrabia Alfred Bizanc, stryj Martyny

Publikacje

Igor Śmiałowski opowiada, 1974, Warszawa, wyd. Iskry, seria: Biblioteka Stańczyka

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2004)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1967)
Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)^[5]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[6]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1967)

Przypisy

↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 9, 3 marca 2016, s. 38–39.
↑ (Zawadzki Wiesław, oprac. A. S.): Byłem w „Wagabundzie”, „Podtatrze”, wiosna-lato 1977, s. 40–47.
↑ Tygodnik „To & Owo” nr 3, 16.01.2018, s. 16.
↑ Cmentarz Stare Powązki: Jan Ludwicki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .
↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1140 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazany jako Śmiałowski-Smirnow Igor.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Linki zewnętrzne

Igor Śmiałowski w bazie filmpolski.pl
Igor Śmiałowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Igor Śmiałowski w bazie IMDb (ang.)
Igor Śmiałowski w bazie Filmweb

[1] Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 9, 3 marca 2016, s. 38–39.

[Zaw-2] (Zawadzki Wiesław, oprac. A. S.): Byłem w „Wagabundzie”, „Podtatrze”, wiosna-lato 1977, s. 40–47.

[3] Tygodnik „To & Owo” nr 3, 16.01.2018, s. 16.

[4] Cmentarz Stare Powązki: Jan Ludwicki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

[5] M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1140 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazany jako Śmiałowski-Smirnow Igor.

[6] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]