| Data urodzenia |
1958 |
|---|---|
| Data śmierci |
2005 |
| Zawód, zajęcie |
kurator, krytyk sztuki |
Igor Zabel (ur. 1958, zm. 2005) – słoweński kurator i krytyk sztuki, a także pisarz, tłumacz, krytyk literacki oraz teoretyk i mentor związany z Lublaną.
W 1982 r. ukończył komparatystykę literacką, historię sztuki i filozofię na Uniwersytecie w Lublanie i do 1986 r. pracował jako asystent na tej uczelni, a w 1989 r. uzyskał tytuł magistra. W latach 1984–1986 pracował jako pisarz-freelancer[1].
Od 1986 r. pracował jako kurator w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Moderna galerija) w Lublanie, gdzie przygotowywał zarówno zbiorowe wystawy sztuki słoweńskiej, jak i prezentacje tematyczne oraz pokazy indywidualne. „To za jego sprawą słoweńska sztuka znalazła się na scenie międzynarodowej”, ocenia Katarzyna Bojarska, wyjaśniając dalej, że: „angażował się w stworzenie związków między Europą wschodnią a zachodnią, nie tracąc przy tym krytycznego spojrzenia na dziejące się przemiany polityczne, społeczne i kulturowe”[2]. Był także jednym z doradców w programie rozbudowy kolekcji tego muzeum 2000+ Arteast Collection (kuratorka: Zdenka Badovinac)[1].
Pracował też poza macierzystą instytucją: w latach 1998–2000 był koordynatorem Manifesta 3 w Lublanie, w roku 2003 kuratorem wystawy Individual Systems na 50. Biennale w Wenecji. Był również zaangażowany w pokazy sztuki w Zagrzebiu, Wiedniu czy Lipsku[1].
Wraz z Viktorem Misiano był współredaktorem magazynu MJ – Manifesta Journal: Journal of Contemporary Curatorship oraz redaktorem wydawanego przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Lublanie pisma M’ars. Opublikował dwie książki o sztuce współczesnej oraz wiele esejów i artykułów, m.in. w takich czasopismach jak Art Journal, Art Press, Flash Art, Index czy Moscow Art Magazine. Pośmiertnie ukazał się anglojęzyczny wybór jego tekstów pt. Igor Zabel: Contemporary Art Theory (2012). Pisał także opowiadania i tłumaczył literaturę na język słoweński, m.in. takich autorów jak Thomas Pynchon, Edward Said, Oscar Wilde, Immanuel Wallerstein, Sigmund Freud, Michael Baxandall czy historyk sztuki Erwin Panofsky[1].
„Zabel już za życia stał się wzorem dla młodszych pokoleń kuratorów i krytyków sztuki nie tylko w tej części naszego kontynentu”, jak podsumowuje jego dorobek Bojarska[2].
W 2008 r. ustanowiona została prestiżowa nagroda jego imienia – The Igor Zabel Award for Culture and Theory[3].