Ikanogavialis – wymarły rodzaj krokodyla z rodziny gawialowatych. Skamieliny pochodzą z wenezuelskiej formacji Urumaco, z warstwy raczej późnomioceńskiej, niż plioceńskiej, jak podejrzewano[1].
Ikanogavialis miał głęboki w kierunku grzbietowo-brzusznym pysk z wydatnym karbem pomiędzy zębodołami szczękowymi i żuchwowymi[2].
Gatunek typowy tego rodzaju to I. gameroi, nazwany w 1970 dzięki materiałowi z formacji Urumaco. Plejstoceński gawioloid nazwany Gavialis papuensis z Woodlark należącej do Wysp Salomona cechuje się pewnymi niejasnymi podobieństwami do Ikanogavialis i przeniesiono go do tego rodzaju w 1999[3] wraz z innymi formami o smukłym pysku, zamieszkującymi Amerykę Południową i Afrykę.
Ikanogavialis mógł zamieszkiwać przybrzeżne siedliska wraz z innymi gawialowatymi, jak Gryposuchus. Warstwa formacji Urumaco obejmująca jego szczątki reprezentuje osady zarówno rzeczne, jak i morskie, ale pozostaje niewyjaśnione, do których należały oba rodzaje[4][5]. Inne gawialowate, jaj Siquisiquesuchus i Piscogavialis żyły w siedliskach przybrzeżnych i prawdopodobne jest, że wymarłe słodkowodne gawialowate jak Gavialis mogły powstać z tych przybrzeżnych form[6][7]. Ikanogavialis egzystował również razem z wieloma innymi krokodylami w Wenezueli podczas późnego miocenu, wliczając w to wielkiego kajmana Purussaurus i wymarłe gatunki Melanosuchus[8].
"Gavialis"/Ikanogavialis papuensis prowadził życie w pełni morskie. Znaleziono go razem z żółwiami morskimi i brzegowcami. Jest to do tej pory najmłodszy znany w pełni morski krokodyl[9]
- ↑ Langston, W. & Gasparini, Z. (1997). Crocodilians, Gryposuchus, and the South American gavials. In: Kay, R. F., Madden, R. H., Cifelli, R. L. & Flynn, J. J., red., Vertebrate Paleontology in the Neotropics: The Miocene fauna of La Venta, Colombia. Washington, D.C. Smithsonian Institution Press, pp. 113-154.
- ↑ Sill, W. D. (1970). Nota preliminar sobre un nuevo gavial del Plioceno de Venezuela y una discusion de los gaviales sudamericanos. Ameghiniana 7 (Preliminary note on a new gharial Pliocene of Venezuela and a discussion of the South American gavials. Ameghiniana '7'), s. 151–159.
- ↑ Rauhe, M., Frey, E., Pemberton, D. S., & Rossmann, T. (1999) Fossil crocodilians from the Late Miocene Baynunah Formation of the Emirate of Abu Dhabi, United Arab Emirates: osteology and palaeoecology. W: Whybrow, P. J. & Hill, A., red., Fossil vertebrates of Arabia New Haven. Yale University Press, s. 163–185.
- ↑ Linares, O. J. (2004). Bioestratigrafia de la fauna de mamiferos de las Formaciones Socorro, Urumaco y Codore (Mioceno Medio–Plioceno Temprano) de la region de Urumaco, Falcon, Venezuela. Paleobiologia Neotropical 1:1–26.
- ↑ Sánchez-Villagra, M. R. and Aguilera, O. A. (2006). Neogene vertebrates from Urumaco, Falcón State, Venezuela: diversity and significance. Journal of Systematic Palaeontology 4:213–220.
- ↑ Kraus, R. (1998). The cranium of Piscogavialis jugaliperforatus n. gen., n. sp. (Gavialidae, Crocodylia) from the Miocene of Peru. Paläontologische Zeitschrift 72:389–406.
- ↑ Brochu C. A. & Rincon, A. D. (2004). A gavialoid crocodylian from the Lower Miocene of Venezuela. Special Papers in Palaeontology 71:61–78.
- ↑ Aguilera, O. A., Driff, D. and Bocquentin-Villanueva, J. (2006). A new giant Purussaurus (Crocodyliformes, Alligatoridae) from the Upper Miocene Urumaco Formation, Venezuela. Journal of Systematic Paleontology 4(3):221-232.
- ↑ Molnar, R. E. 1982. A longirostrine crocodilian from Murua (Woodlark), Solomon Sea. Memoirs of the Queensland Museum 20, 675-685.
Identyfikatory zewnętrzne (takson kopalny):