Ikuma Dan
 Ikuma Dan, 1952 | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1924 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
17 maja 2001 |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Ikuma Dan (jap. 團 伊玖磨 Dan Ikuma; ur. 7 kwietnia 1924 w Tokio[1][2], zm. 17 maja 2001 w Suzhou[3]) – japoński kompozytor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował w latach 1942–1944 oraz 1945–1946 w Akademii Muzycznej w Tokio[1]. W latach 1944–1945 uczęszczał do wojskowej szkoły orkiestrowej[1]. Jego nauczycielami byli Kan’ichi Shimofusa, Kunihiko Hashimoto oraz Saburō Moroi[1][2]. Po ukończeniu studiów podjął pracę w publicznym radiu i telewizji (Nippon Hōsō Kyōkai)[3]. Od 1947 do 1950 roku wykładał kompozycję w Akademii Muzycznej w Tokio[1][2]. Debiutował w 1950 roku I Symfonią, dwa lata później wystawił natomiast operę Yūzuru, która cieszyła się znaczną popularnością na scenach japońskich oraz europejskich i amerykańskich[1][2]. W 1953 roku wspólnie z Toshirō Mayuzumim oraz Yasushim Akutagawą założył grupę kompozytorską Sannin no kai[2].
Tworzył muzykę diatoniczną[2]. Skomponował m.in. pięć oper, kantatę chóralną Kaze ni ikiru na baryton, chór i orkiestrę (1964), pieśni, pięć symfonii, kwartet smyczkowy (1948)[2]. Uprawiał publicystykę muzyczną[1]. Napisał również ścieżki dźwiękowe do ponad 20 filmów[3].
W 1999 roku uhonorowano go tytułem zasłużonego dla kultury[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 334. ISBN 83-224-0223-6.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 194–195. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c Harris M. Lentz III: Obituaries in the Performing Arts, 2001: Film, Television, Radio, Theatre, Dance, Music, Cartoons and Pop Culture. Jefferson: McFarland & Company, 2002, s. 78. ISBN 0-7864-1278-X.
- ↑ 1. Support for Creative Activities in Arts and the Improvement of Cultural Infrastructure [online] [dostęp 2020-08-02] (ang.).