Innamorati

Występ trupy Gelosi, w centrum po lewej najprawdopodobniej Isabella Andreini, wybitna comica innamorata, a także pisarka, ok. 1590, Hieronymus Francken I(inne języki)

Innamorati, również amorosi – Kochankowie lub Zakochani, typ postaci z commedia dell’arte.

W typowej komedii dell’arte pojawiało się dziesięć do dwunastu osób[1] (choć w niektórych przypadkach mogło być ich więcej[2]): dwaj vecchi[2] (Dottore, Pantalone), dwaj zanni[2] (np. Arlekin, Brighella, Scapino) oraz Kapitan, servetta[2] i dwie lub trzy pary kochanków[a][3]. Z jednej strony, Kochankowie to postaci kluczowe, ponieważ wokół ich perypetii obracała się intryga utworu, z drugiej – jako postaci byli znacznie mniej interesujący niż inni bohaterowie[4].

Kochankowie, w przeciwieństwie do vecchi i zanni nie byli postaciami komicznymi, dlatego nie nosili masek[5]. Byli ubrani elegancko i zgodnie z modą[6], mówili dialektem toskańskim[6] (który miał już wtedy status języka literackiego i wzorcowego[7]), do swoich improwizowanych kwestii wplatali cytaty literackie[5], czasami zamiast improwizować, recytowali kunsztowne dialogi z pamięci[8]. Wymagano od nich także biegłości w muzyce i w tańcu[9].

Mężczyźni nosili m.in. imiona Orazio, Silvio, Ortensio[6], Lelio, Leandro[10], kobiety Isabella, Angelica, Eularia, Flaminia[6], a także wiele innych[6].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W niektórych utworach także jedna, zob. Łukaszewicz, s. 266.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nicoll 1967 ↓, s. 41,87.
  2. ↑ a b c d Nicoll 1967 ↓, s. 87.
  3. ↑ Nicoll 1967 ↓, s. 84,87.
  4. ↑ Nicoll 1967 ↓, s. 84–85.
  5. ↑ a b Uniwersytet Wrocławski, Justyna Łukaszewicz, Historia, konteksty i poetyka włoskiego teatru improwizowanego., „Italica Wratislaviensia”, 7 (1), 2016, s. 263–268, DOI: 10.15804/IW.2016.07.16 [dostęp 2024-09-29].
  6. ↑ a b c d e Nicoll 1967 ↓, s. 85.
  7. ↑ Crusca Academy | Renaissance, Humanism, Language | Britannica [online], www.britannica.com [dostęp 2024-09-29] (ang.).
  8. ↑ Nicoll 1967 ↓, s. 36–38,86.
  9. ↑ Łukaszewicz 2016 ↓, s. 266.
  10. ↑ Dobrochna Ratajczakowa: komedia dell’arte. Encyklopedia teatru polskiego. [dostęp 2024-09-30]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]