Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
122 kg | ||||||||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
|
Isitolo Maka (ur. 25 maja 1975 w Longoteme) – rugbysta pochodzenia tongańskiego grający na pozycji wiązacza, reprezentant Nowej Zelandii, następnie trener.
Wychowywał się w Auckland i uczęszczał do Sacred Heart College[1]. Wyróżniał się wówczas posturą i siłą, został więc w 1994 roku powołany do reprezentacji U-19, a zespół trenowany przez Franka Olivera łatwo pokonał australijskich rówieśników[2]. W latach 1995–1996 był z kolei członkiem kadry U-21[2], w pierwszym z nich zwyciężając w mistrzostwach świata[3]. W roku 1998 został powołany do seniorskiej reprezentacji, w której rozegrał cztery testmecze – jeden z Anglikami i trzy w ramach Pucharu Trzech Narodów[2][4]. Rok później grał jeszcze w kadrze A, lecz do All Blacks już nie powrócił[2][5].
W rozgrywkach National Provincial Championship początkowo reprezentował Auckland, w latach 1995–1996 na boisku pojawiając się siedmiokrotnie. Ograniczony czas gry spowodował jego przejście do Otago, dla którego w kolejnych trzech sezonach rozegrał trzydzieści pięć spotkań[2].
W barwach Otago Highlanders w latach 1996–1999 w trzydziestu czterech meczach zdobył czternaście przyłożeń[2][6], przyczynił się do obecności w finale Super 12 w roku 1999[2][7], został jednak pominięty w składzie na sezon 2000[8]. Po kontuzji Nicka Holtena otrzymał wówczas ofertę z zespołu Chiefs, w którym spędził jeden rok zaliczając dziesięć występów[9][10][2].
Wyjechał następnie do Europy, gdzie związał się z klubem Stade Toulousain[11][12][13], w którym występował przez kolejne sześć sezonów[14]. Zespół w tym czasie zdobył mistrzostwo Francji w 2001 roku oraz dwukrotnie zwyciężył w Pucharze Heinekena w sezonach 2002/2003 i 2004/2005[15]. Mający problemy z kontuzjami[16][17] zawodnik nie wystąpił jednak w decydujących o tytule meczach w pierwszych dwóch[18][19], zagrał jednak w trzecim z nich[20][21].
W 2006 roku podpisał dwuletni kontrakt z japońską drużyną Fukuoka Sanix Blues[22][23][24][14]. W 2009 roku przeszedł natomiast do francuskiego klubu Marseille Vitrolles Rugby występującego w Fédérale 1[25][26], kontrakt został jednak rozwiązany, bowiem Maka w jego barwach nie pojawił się na boisku ani razu ze względu na nadwagę i kontuzjowane kolano[27][28][29].
W 2008 roku został trenerem tongańskiej reprezentacji U-19[30], rok później został zaś szkoleniowcem kadry seniorskiej debiutując podczas tournée po Europie[31][32]. Drużynę prowadził m.in. w rozgrywkach o Puchar Narodów Pacyfiku edycji 2010[33] i 2011[34] oraz w Churchill Cup[35]. Ostatnim turniejem Tongijczyków pod jego wodzą był Puchar Świata w Rugby 2011, a kapitanem zespołu został mianowany jego brat – Finau Maka[36]. W zawodach zespół zaliczył po dwa zwycięstwa i porażki, największą niespodziankę sprawiając pokonaniem późniejszych finalistów, Francuzów[37][38]. W 2012 roku na stanowisku zastąpił go przejściowo Toutai Kefu[39], a na stałe Mana Otai[40].