Istrate Micescu

Istrate Micescu

Data urodzenia	22 maja 1881
Data śmierci	22 maja 1951
Minister spraw zagranicznych Rumunii
Okres	od 29 grudnia 1937 do 10 lutego 1938
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Liberalna
Poprzednik	Victor Antonescu
Następca	Gheorghe Tătărescu
Minister sprawiedliwości Rumunii
Okres	od 22 listopada 1939 do 10 maja 1940
Poprzednik	Victor Iamandi
Następca	Aurelian Bentoiu
Multimedia w Wikimedia Commons

Istrate Micescu (ur. 22 maja 1881 w Ploeszti, zm. 22 maja 1951 w Aiudzie^[1]) – rumuński prawnik, polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych (1937-1938), minister sprawiedliwości (1939-1940).

Życiorys

Był drugim z pięciorga dzieci profesora Uniwersytetu Bukareszteńskiego Nicolae Micescu i Marii z d. Rădulescu^[2]. Po ukończeniu szkoły w Pitești rozpoczął studia prawne i filologiczne na Uniwersytecie Bukareszteńskim, ale po jednym semestrze wyjechał na studia prawnicze w Paryżu, które w 1906 ukończył obroną pracy doktorskiej^[2]. Po powrocie do kraju pracował w Izbie Adwokackiej w Argeș, a następnie w Ilfovie. W 1907 przeniósł się do Bukaresztu^[2]. Od roku 1912 prowadził zajęcia z filozofii prawa i prawa cywilnego dla studentów Uniwersytetu Bukareszteńskiego. W czasie I wojny światowej walczył w armii rumuńskiej, w stopniu porucznika, biorąc udział w bitwie pod Mărășești, w której został ranny^[2].

W 1918 wstąpił do Partii Narodowo-Liberalnej, a w 1920 uzyskał mandat do parlamentu, w którym zasiadał przez kolejne trzy kadencje. W 1931 został wybrany wiceprzewodniczącym parlamentu^[1]. Był postacią znaną na arenie międzynarodowej, reprezentując Rumunię w czasie obrad Małej Ententy^[2].

Po wyborach 1937 związał się z grupą Octaviana Gogi i wszedł do rządu jako minister spraw zagranicznych. Po ustanowieniu dyktatury królewskiej w Rumunii w lutym 1938 mianowany członkiem Najwyższej Rady Narodowej, a następnie ministrem sprawiedliwości w rządzie Gheorghe Tătărescu (1939-1940)^[2]. Był uznawany za autora projektu konstytucji z 1938^[3].

Na posiedzeniu Izby Adwokackiej w Bukareszcie (7 lutego 1937), któremu przewodniczył Micescu, zebrani prawnicy zdecydowali, aby nie przyjmować do Izby prawników pochodzenia żydowskiego. Po przejęciu władzy przez komunistów pozbawiony prawa wykonywania zawodu, a następnie aresztowany^[2]. 1 lipca 1948 Sąd w Bukareszcie skazał go na 20 lat więzienia. Zmarł w czasie odbywania kary w więzieniu Aiud, w wyniku zakażenia po wykonanej przez jednego z więźniów operacji prostaty^[2].

Był trzykrotnie żonaty, miał troje dzieci^[2].

Przypisy

1. Istrate Micescu. enciclopediaromaniei.ro. [dostęp 2023-11-26]. (rum.).
2. Istrate Micescu, marele avocat căruia Regele Mihai i-a cerut să formeze un guvern în exil. adevarul.ro. [dostęp 2023-11-26]. (rum.).
3. Cristina Scarlat. The Institution of the Authoritarian Monarchic Regime of Carol II (1938) Premises and Effects on Romanian Press and Political Life. „Analele Universității Spiru Haret. Seria Jurnalism”, s. 116, 2011. 

Bibliografia

• Istrate Micescu, marele avocat căruia Regele Mihai i-a cerut să formeze un guvern în exil. adevarul.ro. [dostęp 2023-11-26]. (rum.).