István Nagy (lekkoatleta)

Ten artykuł dotyczy węgierskiego lekkoatlety. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
István Nagy
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1959
Heves

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Mediolan 1982 bieg na 200 m
brąz Budapeszt 1983 bieg na 200 m
Uniwersjada
srebro Bukareszt 1981 bieg na 200 m

István Nagy (ur. 28 kwietnia 1959 w Heves[1]) – węgierski lekkoatleta, sprinter, dwukrotny medalista halowych mistrzostw Europy, olimpijczyk.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadł w eliminacjach biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Atenach[2].

Odpadł w ćwierćfinale biegu na 200 metrów oraz eliminacjach biegu na 100 metrów i sztafety 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie[1]. Zdobył srebrny medal w biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[3].

Zdobył srebrny medal w biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie, przegrywając jedynie z Erwinem Skamrahlem z Republiki Federalnej Niemiec, a wyprzedzając Michele Di Pace z Włoch[4]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 5. miejsce w biegu na 200 metrów i 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów[5].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie zdobył brązowy medal w biegu na 200 metrów, za Aleksandrem Jewgienjewem ze Związku Radzieckiego i Jacquesem Borlée z Belgii[6]. Odpadł w ćwierćfinale biegu na 200 metrów i półfinale sztafety 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[7]. Zajął 5. miejsce w biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie[8]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajął 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów[9]. Odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[10]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zajął 5. miejsce w finale sztafety 4 × 100 metrów i odpadł w półfinale biegu na 200 metrów[11].

István Nagy był mistrzem Węgier w biegu na 100 metrów w 1978 i 1982 oraz w biegu na 200 metrów w 1977, 1980, 1982, 1983 i 1985[12], a także halowym mistrzem w biegu na 60 metrów w 1980 i 1982 oraz w biegu na 200 metrów w latach 1982 i 1985–1987[13].

Był wielokrotnym rekordzistą Węgier: raz w biegu na 100 metrów (10,29 s uzyskany 17 czerwca 1981 w Budapeszcie), sześć razy w biegu n 200 metrów (do czasu 20,62 s, osiągniętego 9 września 1982 w Atenach) i siedem razy w sztafecie 4 × 100 metrów (do wyniku 38,67 s uzyskanego 11 sierpnia 1986 w Budapeszcie)[14]. Ten ostatni wynik, jak również rezultat sztafety 4 × 200 metrów (1:21,73 osiągnięty 9 lipca 1982 w Paryżu) są aktualnymi (styczeń 2021) rekordami Węgier[15]. Nagy jest również aktualnym halowym rekordzistą Węgier w biegu na 200 metrów (20,84 s, uzyskany 24 lutego 1985 w Budapeszcie)[16].

Rekordy życiowe Nagy’a[17]:

  • bieg na 100 metrów – 10,26 s (20 sierpnia 1987, Miszkolc)
  • bieg na 200 metrów – 20,59 s (21 sierpnia 1987, Miszkolc)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b István Nagy [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  2. ↑ European Junior Championships 1977 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-20] (ang.).
  3. ↑ World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  4. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 468 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  5. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 561–562, 565–566 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 473 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 97, 226–227 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  8. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 482 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 573 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 492 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 97, 227 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  12. ↑ Hungarian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  13. ↑ Hungarian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-01-19] (ang.).
  14. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 15, 23 i 190. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  15. ↑ Magyar férfi szabadtéri rekordok [online], Magyar Atlétikai Szövetség [dostęp 2021-01-19] (węg.).
  16. ↑ Magyar férfi fedettpályás rekordok [online], Magyar Atlétikai Szövetség [dostęp 2021-01-19] (węg.).
  17. ↑ István Nagy w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-01-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]