Itala Kwedlinburska – szczątkowo zachowany starożytny manuskrypt iluminowany, zawierający starołaciński przekład Pisma Świętego (Vetus latina). Znajduje się w zbiorach Biblioteki Państwowej w Berlinie (sygnatura cod. theol. lat. fol. 485)[1][2]. Zabytek stanowi najstarszy znany przykład chrześcijańskiego ilustratorstwa książkowego[2][3].
Rękopis datowany jest na początek V wieku[1]. Z kodeksu zachowało się 6 welinowych kart o wymiarach 30,5×20,5 cm, zapisanych obustronnie uncjałą[2]. Zawierają one fragmenty tekstu Ksiąg Samuelowych i Ksiąg Królewskich, ozdobionych łącznie 14 ilustracjami[3]. Zostały one odnalezione w 1865 roku w Kwedlinburgu, gdzie na początku XVII wieku użyto ich do oprawienia innej księgi[2][3].
Karta IIr zawiera zajmujące całą stronę, rozmieszczone w czterech kwaterach ilustracje wydarzeń z 15. rozdziału 1 Księgi Samuela: przybycie Samuela do Saula (1Sm 15,12–13), Saula próbującego powstrzymać proroka przed odejściem (1Sm 15,27), Samuela i Saula modlących się razem (1 Sm 15,31), Samuela wzywającego Agaga (1Sm 15,32) i egzekucję Agaga (1Sm 15,33)[2]. Postaci ukazane zostały w statycznych, przypominających rzeźbę reliefową pozach i umieszczone na tle iluzjonistycznego pejzażu[2]. Podobieństwa stylistyczne miniatur do zawartych w kodeksie Vergilius Vaticanus wskazują, że obydwa manuskrypty wyszły prawdopodobnie z tego samego rzymskiego warsztatu[1][2].