Iwajło Kałfin

Iwajło Kałfin

Data i miejsce urodzenia	30 maja 1964 Sofia
Minister spraw zagranicznych Bułgarii
Okres	od 17 sierpnia 2005 do 27 lipca 2009
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Sołomon Pasi
Następca	Rumjana Żelewa
Multimedia w Wikimedia Commons

Iwajło Georgiew Kałfin, bułg. Ивайло Георгиев Калфин (ur. 30 maja 1964 w Sofii) – bułgarski ekonomista i polityk, jeden z założycieli Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, deputowany do Zgromadzenia Narodowego, wicepremier i minister spraw zagranicznych w rządzie Sergeja Staniszewa (2005–2009), wicepremier oraz minister pracy i polityki socjalnej w drugim rządzie Bojka Borisowa (2014–2016). Poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2011 i 2016.

Życiorys

Jest absolwentem wyższego instytutu ekonomicznego WII „Karl Marks”, przekształconego później w Uniwersytet Gospodarki Narodowej i Światowej (studiował tam w latach 1983–1988). Kształcił się także na Loughborough University (1999). Pracował w przedsiębiorstwach handlowych i konsultingowych, był członkiem komisji doradczej Narodowego Banku Bułgarii i wykładowcą akademickim.

W 1995 został wybrany do Zgromadzenia Narodowego 37. kadencji. Po raz kolejny mandat uzyskiwał w 38. i 40. kadencji. W parlamencie zasiadał w okresach 1995–1997, 2000–2001 i 2005. Był członkiem Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji ds. Budżetu. W latach 2002–2005 pełnił obowiązki doradcy prezydenta Georgiego Pyrwanowa ds. ekonomicznych.

W gabinecie Sergeja Staniszewa objął funkcję wicepremiera i ministra spraw zagranicznych (w 2005). Jako członek rządu wystartował z listy BSP w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009. Był jednym z czterech przedstawicieli tej partii, którzy wywalczyli mandat^[1]. Przystąpił do grupy Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów, został wiceprzewodniczącym Komisji Budżetowej.

Był kandydatem socjalistów w wyborach prezydenckich w 2011. W pierwszej turze zajął 2. miejsce z wynikiem 28,96% głosów^[2]. W drugiej turze otrzymał 47,42% głosów, przegrywając z ministrem rozwoju regionalnego Rosenem Plewneliewem z rządzącej partii GERB^[3].

W 2014 Iwajło Kałfin został wykluczony z BSP, współtworząc wraz z byłym prezydentem Georgim Pyrwanowem nową partię pod nazwą Alternatywa na rzecz Bułgarskiego Odrodzenia^[4]. Polityk otwierał listę wyborczą w wyborach europejskich, jednak partia nie przekroczyła progu wyborczego. W tym samym roku z jej ramienia został natomiast wybrany do Zgromadzenia Narodowego 43. kadencji^[5].

7 listopada 2014 objął urząd wicepremiera oraz ministra pracy i polityki socjalnej w drugim rządzie Bojka Borisowa^[6]. Zrezygnował z tego stanowiska w maju 2016, kiedy to jego ugrupowanie opuściło koalicję rządową^[7].

W 2016 ponownie wystartował w wyborach prezydenckich, otrzymując w pierwszej turze głosowania 3,28% głosów (7. miejsce)^[8]. Był później dyrektorem instytutu badawczego w Sofii. W 2021 został mianowany dyrektorem wykonawczym Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy^[9].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma córkę.

Przypisy

1. MEP Elections 2009 Final Results Issued. novinite.com, 10 czerwca 2009. [dostęp 2014-10-09]. (ang.).
2. Избори 2011: Гласове за избиране на президент и вицепрезидент: I Тур. cik.bg. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
3. Избори 2011: Гласове за избиране на президент и вицепрезидент: II Тур. cik.bg. [dostęp 2021-04-09]. (bułg.).
4. Bulgaria's Socialists pick new leader as election looms. reuters.com, 27 lipca 2014. [dostęp 2014-10-06]. (ang.).
5. Кои са депутатите от 43-тото Народно събрание?. vevesti.bg, 8 października 2014. [dostęp 2014-10-09]. (bułg.).
6. Фотогалерия: Кои ще са министрите във втория кабинет на Бойко Борисов. dnevnik.bg, 6 listopada 2014. [dostęp 2014-11-07]. (bułg.).
7. Bulgaria's Deputy PM and Labour Minister Kalfin Resigns. novinite.com, 20 maja 2016. [dostęp 2016-05-11]. (ang.).
8. Президент и вицепрезидент на републиката и национален референдум 2016: Резултати от избори за президент и вицепрезидент на републиката: I Тур. cik.bg. [dostęp 2016-11-08]. (bułg.).
9. Ivailo Kalfin: Executive Director, Eurofound. eurofound.europa.eu, 20 października 2021. [dostęp 2022-12-05]. (ang.).

Bibliografia

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2014-10-09].