Józef Pomiankowski
| |
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
.png){kind=small}
Józef Jan Klemens Pomiankowski herbu Pomian (ur. 23 listopada 1866 w Jarosławiu, zm. 21 stycznia 1929 we Lwowie) – Feldmarschalleutnant c.k. Armii i generał dywizji Wojska Polskiego, przedstawiciel austro-węgierskiej misji wojskowej w Imperium Osmańskim w czasie I wojny światowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Józef Jan Klemens Pomiankowski urodził się 23 listopada 1866 roku w Jarosławiu, w rodzinie Konstantego i Tekli z Rohnów[1]. Ukończył m.in. Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach. W armii austriackiej początkowo służył jako oficer liniowy w kawalerii, w późniejszym okresie został oficerem sztabowym (IV Korpus w Budapeszcie, XI Korpus we Lwowie). Jako kapitan I klasy z korpusu sztabu generalnego został mianowany od października 1901[2] attaché wojskowym Austro-Węgier w Belgradzie i pełnił stanowisko do 30 września 1907 roku. Od 17 grudnia 1909 do 1914 roku służył na tym samym stanowisku w Konstantynopolu. W 1902 roku awansowany do stopnia majora. 11 sierpnia 1914 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914 roku. 13 sierpnia 1917 roku został mianowany generałem porucznikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 roku[3].
Odznaczony Orderem Leopolda III klasy w 1916[4], Orderem Korony Żelaznej II klasy w 1917[5]. Z dniem 1 stycznia 1919 roku został spensjonowany[3].
25 marca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem z 13 sierpnia 1917 roku, z zaliczeniem do I Rezerwy armii oraz powołany do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji[6]. Do czerwca 1919 roku był szefem Polskiej Misji Zakupów w Wiedniu, od lipca do listopada 1919 roku szef Polskiej Misji Wojskowej dla Skandynawii, mieszczącej się w Sztokholmie, od listopada 1919 do kwietnia 1921 roku szef Polskiej Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu. Według poufnego raportu rotmistrza Kazimierza Rostworowskiego z 5 sierpnia 1920 roku w sprawie Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu: Szef Misji Zakupów, gen. Pomiankowski ma niewątpliwie duże zalety i zasługi. Jako bezwzględnie uczciwy człowiek, bardzo pracowity, doświadczony i systematyczny oficer, rzeczywiście Misję Zakupów wzorowo, po wojskowemu zorganizował, dając jej niestety zbyt biurokratyczne formy,-możliwe w czasach normalnych, szkodliwe w chwilach krytycznych(...). Najgorszy zarzut, jaki gen. Pomiankowskiemu można uczynić, jest jego przerażający pesymizm, przechodzący w formalne zwątpienie, czy Polska jest w ogóle do uratowania, nieproduktywna krytyka wszystkich i wszystkiego, co się w kraju robi (...).
21 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[7]. Z dniem 1 lutego 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[8][9]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji[10].
Na emeryturze mieszkał we Lwowie[11][12][13]. Był autorem wydanego w Wiedniu w 1928 roku dzieła Der Zusammenbruch des Ottomanischen Reiches.
Zmarł 21 stycznia 1929 roku we Lwowie[14]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Generał Pomiankowski był żonaty z Marią Stoynowską, z którą miał dwie córki: Marię (ur. 1904) i Janinę (ur. 1905)[15].
Odznaczenia[16]
[edytuj | edytuj kod]- Komandor Orderu Korony Żelaznej II Klasy
- Kawaler Orderu Leopolda
- Oficer Orderu Franciszka Józefa
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej III Klasy
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstędze
- Odznaka za Służbę Wojskową III Klasy
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 257.
- ↑ Awans w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 253 z 3 listopada 1901.
- ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 142.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 69
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń, 1918, s. 86
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 3 kwietnia 1919 roku, s. 902.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, s. 1664.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1775.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 737.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1575.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 73.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 258.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. library.hungaricana.hu. [dostęp 2025-03-02]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Śląska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2017-03-05].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Andrzej Wojtaszak: Generalicja Wojska Polskiego 1918-1926. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2012. ISBN 978-83-7399-519-2.
- Raport poufny w sprawie Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu