Jørgen Leschly Sørensen

Jørgen Leschly Sørensen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 września 1922
Lumby

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1999
Odense

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1939–1944 Odense BK ? (?)
1945–1946 B 93 ? (?)
1946–1949 Odense BK ? (?)
1949–1953 Atalanta BC 134 (51)
1953–1955 A.C. Milan 64 (28)
1958–1962 Odense BK ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1946–1949 Dania 14 (8)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Londyn 1948 piłka nożna

Jørgen Leschly Sørensen (ur. 24 września 1922 w Lumby, zm. 21 lutego 1999 w Odense) – duński piłkarz. Reprezentant Danii, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w 1948. W trakcie kariery piłkarskiej występował m.in. w Odense BK, Atalancie i A.C. Milan. Mistrz Włoch z rossoneri w sezonie 1954-1955.

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Jørgen Leschly Sørensen urodził się w Lumby, ok. 8 km od Odense[1]. Zaczął grać w piłkę w klubie z niższej ligi w rodzinnym mieście[2]. W 1939 roku przeniósł się do Odense BK, gdzie zanotował debiut w seniorskiej piłce[2]. Po II wojnie światowej duńskie ligi piłkarskie zostały przebudowane w wyniku czego drużyna Odense została zdegradowana do trzeciej klasy rozgrywkowej.

Kończąc swoją edukację Sørensen spędził rok w Kopenhadze i w trakcie tego pobytu chciał występować w stołecznym zespole AB[3]. Trener drużyny Arne Kleven poinformował go, że ten nie będzie mógł liczyć na grę w pierwszym składzie. Chcąc przede wszystkim grać w piłkę Sørensen postanowił wybrać inny klub ze stolicy – B 93[3]. Już w pierwszym sezonie został najlepszym strzelcem ligi z 16 golami na koncie[4], a drużyna B 93 zdobyła tytuł mistrzowski duńskiej pierwszej ligi 1945-46[2]. 16 czerwca 1946 zadebiutował również w reprezentacji Danii[5] w przegranym 1–2 meczu z Norwegią. Sørensen strzelił wtedy swojego premierowego gola w meczu międzynarodowym[6]. W momencie, gdy wracał do Odense w 1946 roku, zespół znajdował się w drugiej lidze. Sørensen pomógł swojemu zespołowi z powrotem awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej już w pierwszym roku[7]. Został wybrany do duńskiej drużyny na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948[2], gdzie występował z późniejszymi gwiazdami europejskiej piłki Johnem Hansenem, Karlem Aage Præstem i Karlem Aage Hansenem. W turnieju zagrał jeden mecz i zdobył jedną bramkę. Dania zdobyła 3 miejsce pokonując 5-3 reprezentację Wielkiej Brytanii[6]. Jeszcze przed podpisaniem profesjonalnego kontraktu z Atalantą, w sezonie 1948-49 został najlepszym strzelcem ligi z 16 golami na koncie[4]. Jako profesjonalista nie miał już możliwości grać dla amatorskiej reprezentacji Danii. W okresie od czerwca 1946 do czerwca 1949 w barwach narodowych rozegrał 14 meczów i zdobył 8 bramek[6].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1949 roku Sørensen wraz z kolegą z olimpijskiej drużyny Karlem Aage Hansenem dołączył do zespołu Atalanty BC z włoskiej Serie A[8]. Transfer Leschly’ego nastąpił w wyniku polecenia go właśnie przez Hansena[9]. Pierwszy występ Sørensena w drużynie Nerazzurri to mecz towarzyski z jego byłą drużyną Odense na Odense stadion. Leschly miał wprowadzić zespół na boisko, ale Karl Aage Hansen zatrzymał pozostałych graczy a były zawodnik Odense wyszedł na plac gry sam by otrzymać gromkie brawa od kibiców[3]. Sørensen spędził cztery sezony w Atalancie strzelając 51 goli w 134 meczach. W czasie jego pobytu w Atalancie grali tam również jego rodacy Poul „Rassi” Rasmussen i Svend Jørgen Hansen[8]. W 1953 przeniósł się do ligowego rywala A.C. Milan, w którym grał przez dwa sezony strzelając 28 goli w 64 meczach[8]. Zdobył scudetto w sezonie 1954-55, zanim opuścił rossoneri w 1955 roku[2]. Milan zaproponował mu przedłużenie kontraktu, ale Sørensen zdecydował się na powrót do Danii[3]. W sierpniu tego samego roku został wybrany do europejskiej reprezentacji w meczu przeciwko drużynie Wielkiej Brytanii z okazji 75-lecia Związku Piłkarskiego Irlandii Północnej[10]. Zadaniem Sørensena w tym meczu była neutralizacja poczynań ofensywnych angielskiego piłkarza Stanleya Matthewsa[3] co się powiodło, ponieważ drużyna Europy wygrała 4-1[10].

Kiedy Sørensen wrócił do Danii w 1955 roku, on i inni byli piłkarze z profesjonalnymi kontraktami nie byli dopuszczani przez Duński Związek Piłki Nożnej do gry w krajowej lidze amatorów ze względu na ich status byłych profesjonalistów. Piłkarze zorganizowali szereg nieoficjalnych meczów, które cieszyły się dużą popularnością, skoncentrowanych wokół domu wakacyjnego Karla Aage Præsta w Liseleje[11]. W 1958 roku DBU zezwolił na grę w lidze byłym profesjonalistom po okresie dwuletniej kwarantanny. Leschly będąc poza grą przez dłuższy okres mógł powrócić do rozgrywek już w tym roku[2]. W trakcie zakazu trenował swój były klub Odense BK[2], a po jego zniesieniu występował w nim znów jako piłkarz. Grał tam aż do przejścia na sportową emeryturę w 1963 roku i ponownie został trenerem OB[12]. Sorensen był członkiem komisji wybierającej zawodników do reprezentacji Danii w 1970 roku[13]. Był jej członkiem dopóki nie została rozwiązana w 1979 roku, kiedy to jej obowiązki zostały w całości przekazane selekcjonerowi reprezentacji[13].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fredens Kirkegård: Jørgen Leschly Sørensen – Dansk fodboldlandsholdsspiller. gravsted.dk, 2010. [dostęp 2016-06-06]. (duń.).
  2. a b c d e f g Jørgen Leschly Søensen (1922-99). odense.dk. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (duń.).
  3. a b c d e Lundberg 1986 ↓, s. 34.
  4. a b Roberto Di Maggio: Denmark – List of Topscorers. rsssf.com, 2015-06-25. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  5. A-landsholdspillere – Jørgen Leschly Sørensen. haslund.info. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-04)]. (duń.).
  6. a b c Jørgen Leschly Sørensen. dbu.dk. [dostęp 2016-06-06]. (duń.).
  7. Søren Elbech: Danish League Tables 1927-1998 – Danmarksturneringen 1946 – 1947. rsssf.com, 2014-07-17. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  8. a b c Davide Rota, Roberto Di Maggio: Danish Players in Italy. rsssf.com, 2005-01-02. [dostęp 2016-06-05]. (ang.).
  9. Lundberg 1986 ↓, s. 170–171.
  10. a b England Player Honours – International Representative Teams. englandfootballonline.com, 2006-10-18. [dostęp 2016-06-06]. (ang.).
  11. Lundberg 1986 ↓, s. 148–149.
  12. OB’s trænere siden 1941. ob.dk. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-19)]. (duń.).
  13. a b Jimmie Thomsen: DBUs landstrænere i perioden 1967-69. diwa.sbu.dbu.dk za: rsssf.com, 2001-11-26. [dostęp 2016-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-06)]. (duń.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]