Język batak (Filipiny)

Zobacz też: języki batackie (Indonezja).

Batak

Obszar	Filipiny
Liczba mówiących	360 (2005)
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki filipińskie Język batak
Status oficjalny
Ethnologue	7 wypierany↗
Kody języka
ISO 639-3	bya
IETF	bya
Glottolog	bata1301
Ethnologue	bya
WALS	bat
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język batak – język austronezyjski z grupy języków filipińskich, jeden z języków wyspy Palawan^[1]. Według danych z 2005 r. posługiwało się nim wówczas 360 osób^[2].

Obszar grupy etnicznej Batak obejmuje szereg miejscowości w północnej i centralnej części wyspy (Babuyan, Maoyon, Tanabag, Langogan, Tagnipa, Caramay, Buayan)^[3]. Ludność ta nie jest bliżej spokrewniona z Batakami z Sumatry; zbieżność nazw uchodzi za przypadkową^[4].

Jest znacznie zróżnicowany wewnętrznie, do czego przyczyniają się wpływy okolicznych języków^[5]. Powszechna jest wielojęzyczność (w zależności od lokalizacji znane są języki: cuyonon, tagalski, tagbanwa, agutaynen(inne języki), kayaganen)^[6]. Presja dominujących języków lokalnych sprawia, że batak jest zagrożony wymarciem^[7].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[2].

Przypisy

1. Blust 1991 ↓, s. 82.
2. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Batak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
3. Lobel 2013 ↓, s. 86–87.
4. David PaulD.P. Zorc David PaulD.P., The Bisayan Dialects of the Philippines: Subgrouping and Reconstruction, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977 (Pacific Linguistics C-44), s. 45, DOI: 10.15144/PL-C44, ISBN 0-85883-157-0, OCLC 3819428  (ang.).
5. Lobel 2013 ↓, s. 86.
6. Lobel 2013 ↓, s. 63.
7. Wurm 2007 ↓, s. 478.

Bibliografia

• RobertR. Blust RobertR., The Greater Central Philippines Hypothesis, „Oceanic Linguistics”, 30 (2), 1991, s. 73–129, DOI: 10.2307/3623084, ISSN 0029-8115, OCLC 6015220379, JSTOR: 3623084  (ang.).
• Jason WilliamJ.W. Lobel Jason WilliamJ.W., Philippine and North Bornean Languages: Issues in Description, Subgrouping, and Reconstruction, Honolulu: University of Hawaiʻi at Mānoa, 2013 [dostęp 2024-11-09]  (ang.).
• Stephen A.S.A. Wurm Stephen A.S.A., Australasia and the Pacific, [w:] ChristopherCh. Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733  (ang.).