Język kéo

Kéo

Obszar	Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)
Liczba mówiących	40 tys. (2001)
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Grupa centralno-wschodnia Grupa centralna Języki bima-lembata Język kéo
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3	xxk
IETF	xxk
Glottolog	keoo1238
Ethnologue	xxk
BPS	0143 0
WALS	keo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kéo, także ke’o – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie we wschodniej Indonezji, w południowo-środkowej części wyspy Flores^[1].

Według danych szacunkowych z 2001 r. posługuje się nim 40 tys. osób (grupa etniczna Kéo)^[1]. W użyciu jest także język indonezyjski, przy czym charakter jego znajomości różni się w zależności od grupy wiekowej, poziomu wykształcenia i styczności z tym językiem. Lokalny indonezyjski wykazuje wpływy gramatyki kéo^[2]. Jednocześnie język narodowy stanowi źródło zapożyczeń związanych ze sferami nowoczesnego życia; za jego pośrednictwem kéo przejął też pewien zasób słownictwa europejskiego^[3].

Kéo jest blisko spokrewniony z nage (50 tys. użytkowników)^[4]. Oba języki są określane zbiorczą nazwą „nage-kéo”^[5]. Nage i Kéo to odrębne grupy etniczne, jednakże relacja między ich językami nie została dobrze ustalona (wiadomo, że wykazują znaczne różnice fonetyczne i słownikowe)^[6].

Został zaliczony do zaproponowanej grupy języków centralnego Flores^[7][8]. Tworzy kontinuum dialektalne wraz z kilkoma pobliskimi językami: ngadha, nage, ende, li’o^[9][10]. Między kéo a ende występuje słabo poznany dialekt nga’o (o charakterze przejściowym, włączany zwykle pod pojęcie ende)^[11].

W języku kéo występuje mieszany system liczbowy, z elementami systemu kwinarnego (piątkowego), które mogą być pozostałością po hipotetycznym papuaskim substracie językowym^[12].

Poświęcono mu opis gramatyki z 2002 r. (A Grammar of Kéo), w którym zawarto też zbiór tekstów w tym języku oraz listę słownictwa kéo^[13]. Do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński, aczkolwiek w ograniczonym zakresie^[1].

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Ke’o, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
2. Baird 2002 ↓, s. 16.
3. Baird 2002 ↓, s. 25–27.
4. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Nage, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
5. Baird 2002 ↓, s. 1.
6. Baird 2002 ↓, s. 21.
7. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Central Flores. Glottolog 4.5. [dostęp 2022-08-04]. (ang.).
8. Elias 2020 ↓, s. 10 (pdf, online); s. 296 (książka).
9. Gregory L.G.L. Forth Gregory L.G.L., Beneath the Volcano: Religion, Cosmology and Spirit Classification Among the Nage of Eastern Indonesia, Leiden: KITLV Press, 1998 (Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 177), s. 23, DOI: 10.1163/9789004434844, ISBN 978-90-6718-120-4, ISBN 978-90-0443-484-4, OCLC 40229240  (ang.).
10. AdamA. Harr AdamA., Recentering the margins? The politics of local language in a decentralizing Indonesia [online], 2015 (Tilburg Papers in Culture Studies 152), s. 9 [dostęp 2023-10-09]  (ang.).
11. Elias 2020 ↓, s. 16 (pdf, online); s. 302 (książka).
12. Schapper i Klamer 2017 ↓, s. 307.
13. Baird 2002 ↓, s. 485–598.

Bibliografia

• LouiseL. Baird LouiseL., A Grammar of Kéo: An Austronesian Language of East Nusantara, Canberra: Department of Linguistics, The Research School of Pacific and Asian Studies at Australian National University, 2002, DOI: 10.25911/5d78db542cf75, OCLC 746845105 [dostęp 2021-08-19]  (ang.).
• AlexanderA. Elias AlexanderA., Are the Central Flores languages really typologically unusual?, [w:] DavidD. Gil, AntoinetteA. Schapper (red.), Austronesian Undressed: How and why languages become isolating, Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2020 (Typological Studies in Language 129), s. 287–338, DOI: 10.1075/tsl.129.06eli, ISBN 978-90-272-6053-6, LCCN 2020032619, OCLC 1195817942 [dostęp 2023-10-09]  (ang.).
• AntoinetteA. Schapper AntoinetteA., MarianM. Klamer MarianM., Numeral systems in the Alor-Pantar languages, [w:] MarianM. Klamer (red.), The Alor-Pantar languages: History and typology, wyd. 2, Berlin: Language Science Press, 2017 (Studies in Diversity Linguistics 3), s. 277–329, DOI: 10.5281/zenodo.569393, ISBN 978-3-944675-94-7, OCLC 1030820272 [dostęp 2022-10-27]  (ang.).