Język kilmeri

Kilmeri
Obszar

prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

1970 (2004)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 kih
IETF kih
Glottolog kilm1241
Ethnologue kih
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kilmeri, także: kilmera[1], mbo[2][3]język papuaski używany w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2004 roku mówi nim blisko 2 tys. osób[1]. Należy do rodziny języków granicznych, łączącej szereg języków używanych na pograniczu Indonezji i Papui-Nowej Gwinei[1].

Jego użytkownicy zamieszkują 15 wsi w dystrykcie Vanimo[1]. W 1981 r. wyróżniono dwa główne dialekty: zachodni i wschodni, przy czym niewykluczone, że dialekt zachodni jest zróżnicowany wewnętrznie[4].

Zagrożony wymarciem[5]. Odnotowano, że jest wypierany przez tok pisin, do czego przyczyniają się małżeństwa mieszane oraz wpływ systemu edukacji[6].

Sporządzono opis jego gramatyki (2018)[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kilmeri, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. Mark Donohue, Lila San Roque: I’saka: A Sketch Grammar of a Language of North-central New Guinea. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2004, s. 6, seria: Pacific Linguistics 554. ISBN 0858835544. OCLC 57030167. [dostęp 2023-09-14]. (ang.).
  3. Gerstner-Link 2018 ↓, przyp. 14, s. 28.
  4. Brown 1981 ↓, s. 199.
  5. Gerstner-Link 2018 ↓, s. 1.
  6. Gerstner-Link 2018 ↓, s. 11–13.
  7. Gerstner-Link 2018 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]