| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
100 tys. (1981)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lbx | ||
| IETF | lbx | ||
| Glottolog | nort2888 | ||
| Ethnologue | lbx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lawangan, także luwangan[1] – język austronezyjski używany w indonezyjskich prowincjach Borneo Środkowe i Borneo Południowe[1]. Posługuje się nim lud Lawangan, jedna z grup Dajaków[2]. Według danych z 1981 roku mówi nim 100 tys. osób[1].
Lawangan jest blisko spokrewniony z językiem tawoyan, tworząc z nim wspólną grupę w ramach języków barito wschodnich[3][4].
Powszechna jest wielojęzyczność (w użyciu są też lokalne języki ma’anyan, paku karau, ngaju i banjar). Sam język lawangan nie jest natomiast znany innym grupom etnicznym[5].
Cechuje się dużym zróżnicowaniem wewnętrznym, ma przynajmniej siedemnaście dialektów. Dialekt benua jest do tego stopnia odrębny, że przypuszczalnie może być klasyfikowany jako samodzielny język[1].
Został opisany w postaci opracowań z końca XX wieku (1985, 1992)[6][7]. Nie rozwinął piśmiennictwa. Istnieje tradycja przekazu ustnego[8].