Język n’ko – ustandaryzowana forma koiné języków mande, zapisywana alfabetem N'Ko. Jest używana w Gwinei, Mali, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Burkina Faso i niektórych innych krajach Afryki Zachodniej, przede wszystkim, ale nie wyłącznie w formie pisemnej, natomiast w mowie używane są różne języki mande: maninka, bambara, diula i inne.
Jest to język literacki z gramatyką normatywną zwaną kángbɛ („czysty język”). Do jego kodyfikacji przyczynił się Soulemayne Kante, który za podstawę języka literackiego przyjął odmianę minkinkamóri, używaną w rodzimym regionie Kante Kankan[1][2][3][4].
Valentin Vydrin w 1999 r.[5] i Coleman Donaldson w 2019 r.[6] wskazali, że zapisywanie języków mande w standardowej formie N’ko zyskuje na popularności. Ta ustandaryzowana forma pisemna jest coraz częściej stosowana w nauce czytania wśród osób mówiących różnymi odmianami[6] języków mande. Jest również powszechnie stosowana w komunikacji elektronicznej.
- ↑ Donaldson, Coleman (2017) Clear Language: Script, Register and the N’ko Movement of Manding-Speaking West Africa. Doctoral Dissertation, Philadelphia, PA: University of Pennsylvania.
- ↑ Donaldson, Coleman (2017) “Orthography, Standardization and Register: The Case of Manding.” In Standardizing Minority Languages: Competing Ideologies of Authority and Authenticity in the Global Periphery, edited by Pia Lane, James Costa, and Haley De Korne, 175–199. Routledge Critical Studies in Multilingualism. New York, NY: Routledge.
- ↑ Donaldson, Coleman (2019-03-01). „Linguistic and Civic Refinement in the N'ko Movement of Manding-Speaking West Africa”. Signs and Society. 7 (2): 156–185, 181. doi:10.1086/702554. ISSN 2326-4489
- ↑ N'Ko Language Tutorial: Introduction
- ↑ Vydrin, Valentin (1999). Manding-English Dictionary : (Maninka, Bamana). Lac-Beauport. p. 8. ISBN 978-0-9939969-3-1. OCLC 905517929
- ↑ a b Oyler, Dianne White (1994) Mande identity through literacy, the N'ko writing system as an agent of cultural nationalism. Toronto : African Studies Association.