| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
400 (2002) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tmj | ||
| IETF | tmj | ||
| Glottolog | sama1240 | ||
| Ethnologue | tmj | ||
| BPS | 0995 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język samarokena (a. samarkena), także: tamaya (a. tamaja), karfasia – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji (kabupateny Mamberamo Raya i Sarmi)[1], przez członków ludu Samarokena[2]. W 2002 r. oszacowano, że społeczność jego użytkowników liczy 400 osób[3][4].
Ludność Samarokena zamieszkuje cztery wsie: Karfasia (na wybrzeżu), Samarokena, Maniva i Murara (w głębi wyspy). Nie występują większe różnice dialektalne[3][5]. Jest blisko spokrewniony z językiem airoran[6].
Pod koniec lat 90. XX w. odnotowano, że pozostaje w powszechnym użyciu, wśród różnych grup wiekowych[7]. Środkiem komunikacji międzyetnicznej jest malajski papuaski, a wiele osób ma też znajomość języka isirawa[8] oraz innych języków (airoran, a w mniejszym stopniu kwerba)[9]. Język indonezyjski, choć wykorzystywany w edukacji, nie jest powszechnie używany ani rozumiany w całym regionie[10].
Nie został dobrze opisany, dostępne są jedynie ograniczone dane leksykalne[11][12]. Nie wykształcił piśmiennictwa[1].